Wie is er niet gek op stromend water? Thuis beschikken wij, net als andere rijke wereldburgers, over stromend water. Draai aan een knop en je hebt het. Druk op een knop en het stroomt rijkelijk door een wc-pot. Heel fijn om onder een uitgewaaierde straal warm stromend water te staan. Buitenshuis lusten we ook wel pap van. Fonteinen op pleinen. Watervalletjes in de tuinvijver. Buitendouches. Sproeiers uit een tuinslang als de natuur even haar werk verzuimd. Stromend water, we weten er wel raad mee. En als we op vakantie zijn gaan we er naarstig naar op zoek. Een paar voorbeelden:
In Noorwegen kan je er bijna niet omheen. Tijdens autoritten kom je watervallen tegen. Soms klettert het water zo op de weg en rijd je er niet droog doorheen. Je kijkt je ogen uit. Kolkende kloven waar je waarschijnlijk niet levend uitkomt als je per ongeluk uitglijdt op een randje met goed uitzicht, het trekt desondanks aan.
Rond de Plitvicemeren in Kroatië is een mooi wandelparcours gemaakt. Er is geen betere manier om dit mooi te aanschouwen dan via houten wandelpaden vlak boven het wateroppervlak. Je ziet het water verlopen via vele watervallen, meren en poelen met kristalhelder blauw water met ontelbare vogels, vissen en insecten. En eveneens ontelbare hoeveelheden mensen. Zoveel, dat je op piekmomenten in de file staat op de houten wandelpaden. Tip: ga niet of ga vroeg in de ochtend (het is dan wel heel koud). En, hoe aantrekkelijk het water ook is om er in te springen, het is niet toegestaan.
Dit is wel zo bij de eveneens in Kroatië gelegen KRKA-watervallen. Loeidruk!
De Alcantarakloof op Sicilië, ontstaan door een vulkaanuitbarsting van een zijkrater van de Etna, 2400 voor Christus. Fantastisch. En druk. Het is natuurlijk niet alleen het water, maar ook het decor waarbinnen het water een rol speelt wat tot een magische combinatie samensmelt. Maar ook zonder decor zijn bijvoorbeeld ook watervalletjes gemaakt met behulp van stukjes dakgoot heel aantrekkelijk. En vooral voor kinderen als ze daar mee kunnen spelen en kliederen.
Eveneens op Sicilië, Cavagrande, een zeer diepe kloof. Je moet via een slecht onderhouden pad afdalen. Duur ca. een uur voor je verkoeling kunt zoeken in het ijskoude water en kunt genieten van de natuurpracht en van de vele mensen die eveneens de zware afdaling en na afloop de nog zwaardere klim er voor over hadden.
Het riviertje de Ninglinspo, in de Ardennen in België. Een onbenullig riviertje, maar er is een wandelpad naast soms links en soms recht van de rivier zodat je steeds moet oversteken via bruggetjes. Hier en daar een leuke waterval. Zwart van de mensen. De toegangsweg staat tot meer dan een kilometer vanaf de ingang vol met illegaal geparkeerde auto’s. Terwijl bij andere, misschien wel net zo mooie riviertjes die ik tegenkom langs afgelegen wandel-/mtb-/trailpaadjes geen sterveling te zien is.
De Vintgarkloof in Slovenië, in het hoogseizoen niet te doen. Een prachtig houten pad langszijde. Heel erg druk… Maar ook weer niet altijd.
Via internet vind je de mooiste rivieren, meren, watervallen en kloven. De mooiste bezienswaardigheden trekken daardoor het meeste mensen aan. Hoewel je zo de aantrekkelijkste stromende vormen van water kunt aanschouwen, ben je wel een massatoerist. Maar als je net even op andere tijdstippen gaat dan de meeste anderen ben je een slimme massatoerist.
Uiteraard zijn er ook een paar uitzonderingen die de regel, dat we er gek op zijn, bevestigen: Wateroverlast. Op sommige plekken wil je geen stromend water. De zware regenbuien van de afgelopen weken hebben in mijn omgeving problemen veroorzaakt. Er liep water vanuit de tuin, onze schuur in. Kletterend water tegen de gevel liep het ventilatierooster van de wc binnen. Enge borrelende en gorgelende geluiden uit onze wc-pot. De wc-pot van vrienden in de buurt overstroomd. De keuken van andere vrienden in de buurt overstroomd. De poort achter ons huis deels veranderd in een rivier, waardoor ik zojuist een poortgenoot aantrof die water uit zijn schuur aan het pompen was. Ik moest omlopen naar de voordeur om geen natte voeten te krijgen.