Toen ons jongste kind nog heel klein was kochten wij een grotere tent. Om een beetje een idee te krijgen van de ruimte in de tent zetten wij deze op op het Elzenplein. Toen de tent stond moesten we deze even onbeheerd achterlaten want mijn piepjonge jongste dochter was zelf naar huis gelopen. Hoewel ons huis om de hoek was, was ze de verkeerde kant op gelopen. Ze raakte zoek en ik stapte op mijn fiets om de straten af te zoeken. Kennelijk zag ik er inderdaad uit alsof ik iemand aan het zoeken was want even later rijden twee jongens mij tegemoet en vragen of ik een kind zoek. Ik bevestigde dit en de jongens leidden me naar hun huis. Ons dochtertjes was daar inmiddels aan tafel gezet en at spaghetti. Even later kwam de politie daar nog aan de deur en ik kon haar weer meenemen. De tent stond er nog en moest nog worden opgeruimd. Daar aangekomen bleek de tent te zijn besmeurd met iets als ketchup. Heel vervelend.
Heel veel jaren later, ’tijdens corona’, in maart 2020, waren er verkiezingen. Een aantal gebruikelijke stemlocaties waren ineens niet meer geschikt vanwege aangepaste regels. Dit resulteerde in een tent op het Elzenplein alwaar gestemd kon worden, inclusief een streng protocol. De tafels waar de stembureauleden zaten waren voorzien van een plastic scherm. Iedereen, zowel de leden als de stemmers moesten mondkapjes op. Het mondkapje mocht even naar beneden bij de identificatie. Bij de ingang stond het voor die periode zo gebruikelijk smerige ontsmettingsmiddel. Eén van de leden moest er op toezien dat dit werd gebruikt. De tent werd verwarmd met een hittekanon op brandstof en elektrische kachels. Voor de stroomvoorziening stond buiten een aggregaat.
Ik ben die keer zelf niet in deze tent gaan stemmen. Ik was dat jaar voor het eerst stemmenteller in het stembureau in de Willen van Oranjeschool in Haarlem-Noord, geen tent dus. Wel een aangepast protocol om meer afstand van elkaar te houden (wat totaal niet werkte en waar niemand zich druk om leek te maken. Hoewel de toentertijd geldende avondklok achteraf ook één van de niet-werkende maatregelen bleek te zijn, vond ik dit wel een interessante. Mensen met een hond mochten wel de straat op. En stembureauleden mochten na het volbrengen van hun taak wel de straat op om naar huis te gaan. Zo kon je je als bevoorrecht persoon door een vrijwel verlaten stad bewegen, samen met de andere bevoorrechte personen, mensen met essentiële maatschappelijke taken, en hondenbaasjes.
Een jaar later, in maart 2021, tijdens de verkiezingen voor de Tweede Kamer, werd er weer een tent op het Elzenplein opgezet. Ik had me opgegeven als stembureaulid en werd ook op deze locatie ingezet. Ik had hier al een verslag van gemaakt waarin je uitgebreid kunt lezen dat het werken in deze tent niet meeviel, maar voor de omwonenden het nog veel hinderlijker was.
Weer een jaar later, maart 2023, de verkiezingen voor de Provinciale Staten en de waterschappen. Van tevoren had ik bij de gemeente aangegeven dat nogmaals een tent geen goed idee was. Maar het was reeds te laat. Alles was al geregeld. Dit keer was ik voorzitter, in de tent op het Elzenplein. Ook hier heb ik weer een uitgebreid verslag van gemaakt. Ook dit keer weinig verbeteringen voor de stembureauleden en omwonenden. Dit kon zo niet langer, vond ik.
Ik besloot dat ik in de aanloop naar de volgende verkiezingen vroeg het vraagstuk weer bij de gemeente zou neerleggen. Opeens viel (eindelijk) het kabinet en werden er vervroegd Tweede Kamerverkiezingen, in november, aangekondigd. Ik stuurde weer een mail aan de gemeente en stelde twee inpandige (voormalige stembureaulocaties) alternatieven voor als alternatief voor de tent. De gemeente beweerde dat de mensen van deze locaties hadden aangegeven niet meer beschikbaar te zijn als stemlokaal. Ik heb beide locaties gemaild en ze bleken wel degelijk bereid om hun ruimte beschikbaar te stellen. Dit gaf ik weer door aan de gemeente en die zouden contact opnemen met de locaties. Nog voordat ik bij beide locaties had gepolst om te vragen of ze contact hadden gehad met de gemeente kreeg ik weer een oproep om door te geven of ik weer inzetbaar ben tijdens de aankomende Tweede Kamerverkiezingen. Ik kon daarbij ook weer drie voorkeurslocaties aangeven. Dit keer stond, tot mijn verrassing, de Tent Elzenplein er niet bij (helaas nog wel een hoop andere tenten). Wel stond de Gemeente van Christus erbij, één van de twee locaties die ik ze had getipt. Dit is nu mijn voorkeurslocatie nummer één. Nu maar afwachten of ze mij hier ook plaatsen.
Geef een reactie