Ik had me niet vooraf ingeschreven en besloot ter plekke deel te nemen aan de 15K afstand, die ik 3 jaar eerder ook liep. Ik kwam daar Ruud tegen en samen kwamen we tot de conclusie dat zonder schoenen wel te doen zou zijn. Voor de zekerheid naam ik mijn FiveFingers wel mee in mijn rugzak.
Ongeveer 20% van het parcours was comfortabel aan de voeten (glad asfalt, zwarte bospaden of zandpaden), de rest was de oneffenheden ondergaan of uitwijken naar de bermen. Het eerst stuk liep ik op met Ruud, die rustig aan wilde beginnen. Na 5 kilometer ging hij naar een hoger tempo.
Op blote voeten lopend ben je continu bezig met de ondergrond. Onderweg was het veel wisselen tussen het pad en de linker- en rechterberm, daar waar het pad bezaaid was met venijnige kleine obstakels. Ik hield het tempo aan dat aanvaardbaar was voor mijn voeten en mijn ogen. Je moet voortdurend de grond scannen op de beste plekken om je voeten neer te zetten.
Eenmaal uit de duinen richting de finish waren mijn voeten er wel een beetje klaar mee en toen volgde er nog een stuk fakirasfalt.
Na de finish mijn voeten geinspecteerd en ik zag geen bloed en de voeten voelden nog goed. Eenmaal thuis kwamen onder de schoongespoelde zwarte voetzolen toch een paar bloedblaren op de tenen tevoorschijn. Het plan is om in augustus een marathon blootsvoets te lopen op verharde ondergrond. Dus de voeten moeten hier de komende maanden nog flink aan wennen om hiertoe in staat te zijn.
Geef een reactie