Voor het eerst sinds tijden heb ik weer eens de 30km aangetikt. Eigenlijk net wel of net niet. Op zoek naar een leuke route tot 30km stuitte ik op de UH Fourteen, bedacht door MudSweatTrails, naar het voorbeeld van Nolan’s Fourteen, een bergtocht waarbij de veertien pieken boven de 14.000 feet (omgerekend ongeveer 4.000 meter hoogte) van de Sawatch Range in Colorado moeten worden aangedaan. De route tussen de toppen mag je zelf bepalen.
De UH Fourteen is bij lange na niet zo ver en nagenoeg vlak in vergelijking tot Nolan’s 14, maar toch een uitdaging. Een tocht over de Utrechtse Heuvelrug, met alle toppen (op 1 na) boven de 50 meter. Alleen, een ronde met deze 14 toppen is minimaal 54km. Ik vond een route die deze de toppen zoveel mogelijk in 1 rechte lijn volgt van een kilometer of 29. Dus wel alle toppen, alleen helaas niet finishen op het startpunt. De gevonden route heeft bijna hetzelfde begin- en eindpunt als de UHT (Utrechte Heuvelrug Trail), die ik een keer of 4 heb gelopen. Twee keer op Eerste Kerstdag (in 2013 en 2014), één keer in het donker tijdens volle maan en één keer solo onder het genot van de hele weg regen.
Ik ging samen met een vriend lopen. Met de auto er naartoe was het idee. Met de trein van het eindpunt terug naar de start wilden we eigenlijk niet. We reden dus beiden met de eigen auto naar het eindpunt bij Doorn. Vanaf daar met 1 auto naar het beginpunt, de Grebbeberg bij Rhenen.
Het was iets van 9:30 toen we vertrokken. Het regende licht. De Grebbeberg op via ijzeren trappen. Anderhalve week eerder waren we hier in de buurt, in Ouwehands Dierenpark, geopend in 1932. Toen er gevochten ging worden tijdens WO2 kreeg de eigenaar van het park van het Nederlandse leger te horen dat alle dieren afgeschoten moesten worden omdat ze bang waren dat er tijdens de gevechten wilde dieren zouden ontsnappen. De eigenaar vertrouwde de schietvaardigheden van de soldaten niet en besloot zelf met een jachtgeweer het leven van zijn dieren te beëindigen, op een ijsbeer met 2 jongen na, die hij wist te verstoppen met een voorraadje eten. De dierentuin werd verwoest maar de ijsberen hadden het overleefd. Toen de gevechten voorbij waren bouwde hij zijn dierentuin weer op. Maar dat terzijde.
Even later liepen we dwars door Rhenen. Dit stadje ligt ook op de Utrechtse Heuvelrug. Dit kan je duidelijk zien en merken als je vanaf de kant van de Nederrijn het stadje in zou lopen, wat wij niet deden. We liepen min of meer over de kam of zeg maar de ruggengraad van de Utrechtse Heuvelrug en deden 14 wervels aan. Eenmaal Rhenen uit liepen we in het bos en bleven in het bos lopen op een paar heidevelden na. Eén van die heidevelden kwam mij bekend voor van anderhalve week eerder. Toen stonden daar schapen en nu niet.
Bij de Veldschuur, onder Maarsbergen keken we of er koffie verkrijgbaar was. Maar logischerwijs was die dicht. Desondanks even pauze met water en wat te eten. We vervolgen onze weg door de Kaapse Bossen. Erg druk met wandelaars, fietsers, paardrijders en andere recreanten, zoals wij. We kwamen bij de uitzichttoren De Kaap en klommen naar boven. Heel druk op de trappen. Boven bleek het aardig te waaien en de zon te schijnen. De terugweg naar beneden was langzaamlopend en stilstaand.
Nu was het nog maar een paar kilometer naar het eindpunt. Dit laatste stuk viel een klein beetje zwaarder, maar lang niet zo zwaar als ik van te voren had bedacht. Eigenlijk ging het vrij gemakkelijk. Dit uiteraard mede dankzij het lage tempo dat we aanhielden en goed gezelschap.
Na de inwendige mens gevuld te hebben met oploskoffie, mandarijnen e.d. weer teruggereden (niet-coronaproof) naar de andere auto bij de Grebbeberg en in separate auto’s (coronaproof) naar huis. Ja, dit smaakte naar meer lange loopjes in de nabije toekomst.
29,9km, 409hm
