Het was weer wat afgekoeld naar zo’n 6˚C. Ik ging voor het eerst met mijn, voor Kerst van mijn werk gekregen, nieuwe helm fietsen. Via de Zeeweg fietste ik naar Parnassia. Even klunen met de fiets op de nek bij het overstekend duin, dat nu ook al de wegwijzerborden heeft verzwolgen. Vervolgens verder naar strandopgang Duin en Kruidberg. Daar even het duin beklommen en tot de waterlijn gelopen. Weer teruggelopen naar mijn mtb en naar huis gefietst via ingang Bleek en Berg.
Een rondje van ± 24km.
Auteur: jessekoeckhoven@gmail.com
Duintoppentocht Schoorl
We zouden gaan wandelen op Texel, maar dit hebben we twee weken verschoven vanwege een zieke deelnemer. Omdat we toch in de wandelstemming waren, reden mijn dochter, de hond en ik naar de Schoorlse duinen voor een vergelijkbare wandeling.
We parkeerden de auto ergens op de Oorsprongweg ter hoogte van de uitkijktoren, die gesloten was. We kozen de rode route, de Duintoppentocht van ± 23km, met de klok mee. Bij het bezoekerscentrum daalden we weer even af voor het toilet om daarna weer omhoog te klimmen en de route te vervolgen. Zo’n driekwart van de route liepen we door bossen aan de binnenduinrand. Het waaide stevig maar het was niet koud. Volgens mij met iets van 15˚C de warmste 2 januari sinds mensheugenis. Maar toen we uit de bossen waren, door de mulle zandduinen trokken en via het strand bij Camperduin aankwamen, waren we toch behoorlijk afgekoeld door de stevige wind, kracht 5.
We deden niet mee aan de zeeslag want die was al voorbij, maar aten daar een patatje en begonnen vervolgens aan het laatste stuk van de route. De hielspoor en vermoeidheid begon op te spelen. We waren blij toen we de auto weer zagen. Ik heb deze route ook wel hardgelopen. Toen ook behoorlijk zwaar, maar je bent wel een stuk sneller klaar. Toen we terugreden begon het donker te worden.
De hond had nog nooit zo’n lange wandeling gemaakt. Hij sliep in de auto, ging thuis op de bank liggen en er was de rest van de dag geen beweging meer in te krijgen. En ik liep mank, kon niet zonder pijn staan en lopen op mijn hielspoorvoet. Ik vreesde het ergste voor voor volgende dag/dagen. Maar niets was minder waar. De volgende dag stond ik gewoon weer op met een licht hielspoorgevoel en kon verder normaal lopen.
Oud- en Nieuwjaarsduiken
Gisteren, op Oudejaarsdag, fietste ik vlak voor zonsopgang, die prachtig was, naar de Oosterplas. Ik was van plan een Nieuwjaarsduik te namen en ik wilde even testen of dat te doen was.
Even erin en snel weer eruit. Dat ging prima. Zeker op de warmste Oudejaarsdag sinds mensheugenis. Vervolgens ging ik naar mijn werk.
Vanmorgen, op Nieuwjaarsdag, fietste ik weer vlak voor zonsopgang, die ook weer prachtig was, naar de Oosterplas.
En weer was het zeker niet koud. Ik nam een snelle duik en even later fietste ik naar strandopgang Duin en Kruidberg, alwaar ik nogmaals een nieuwjaarsduik nam. Het water was best frisjes.
Virusleugens en -waanzin
Ik werd gebeld door Bart, niet zijn echte naam. Hij had de persconferentie aanschouwd en was ten einde raad. Ik was zelf ook behoorlijk boos en ontsteld. Ik probeerde zinnige dingen te zeggen maar daar waren geen woorden voor.
Toen werd ik wakker en was er op Radio1 een stelling over verplichte QR-codes op het werk met o.a. een beller die witheet was op een andere beller en naar deze beller verwees als gevaarlijk object i.p.v. mens.
Boosheid en verdeeldheid neemt elke persconferentie toe tussen mensen die elkaars keuzen niet begrijpen en niet respecteren. Grotendeels veroorzaakt door een eenzijdig geluid van onze demissionaire machthebbers en hun gehoorzame media zoals de staatsomroep en de media die allen spreken met één mond. Dat lukt niet 100%. Het kleine beetje tegengeluid zou je nog kunnen beschouwen als gecontroleerde oppositie.
Als je daar genoeg aan hebt dan mis je toch het complete plaatje. Ik was niet boos tijdens en na de persconferentie gisteravond. Ik was afgestompt door de leugens, de aanvallen op de ongevaccineerden en het ontwijkend beantwoorden van de vragen van de journalisten.
Op elke kritische vraag (gelukkig waren die er) werd een hakkelend antwoord gegeven met wetenschappelijke onderzoeken als verantwoording voor de nieuwe maatregelen en er werd voorgesorteerd op nieuwe nog verdergaande beperkingen voor ongevaccineerden.
Die pseudowetenschappelijke grondslag wordt misbruikt en het volk trapt erin. Mopperend en boos, maar het wordt geaccepteerd. Ze komen er mee weg. Het is ten slotte maar een kleine moeite om overal even je QR-code te laten zien als je gevaccineerd bent.
Ik zal één van de hoogstwaarschijnlijk grofste leugens toelichten. Er liggen bijna alleen maar ongevaccineerden in de ziekenhuizen. Is dit waar? Ik denk van niet. In een aantal landen om ons heen zijn deze cijfers gepubliceerd. In Nederland worden de cijfers niet bijgehouden. Van twee ziekenhuizen in Nederland zijn wel cijfers naar buiten gekomen. Van de ziekenhuizen in Nijmegen en Maastricht. De percentages ongevaccineerde bedroeg hier ongeveer 20%. Dus het omgekeerde van wat onze demissionaire minister beweert en vergelijkbaar met de cijfers van andere landen. Deze percentages benaderen de vaccinatiegraad, waarmee het dus lijkt dat vaccins geen invloed hebben op kans op ziekenhuisopname. De waarheid is iets genuanceerder maar het slaat wel compleet de peiler weg onder het beleid. Tenzij er van de rest van de ziekenhuizen in Nederland heel andere cijfers naar buiten komen.
Na de aanvankelijke paniek na de eerste besmettingen zijn er voortdurend cijfers misbruikt om het beleid logica te geven. De manipulatie is keer op keer aangetoond en wordt steeds erger en opzichtiger. Dat kan want er wordt ze geen strobreed in de weg gelegd.
Toch was ik nog wel boos door een uitspraak van onze demissionaire premier. Dit was tijds één van zijn ontwijkende antwoorden. Hij sprak over de door Jesse Klaver verfoeide terrasverwarmers. Hij, die Nederland momenteel vertegenwoordigd op de klimaattop in Glasgow. Hij die daar mooie praatjes verkoopt en het tegengestelde doet. Het doen wat nodig is verzaken en verzieken. Zo ook bij de andere grote problemen in Nederland. Toeslagenaffaire, woningnood, stikstofcrisis, Groningen en de coronacrisis. De opmerking over Jesse Klaver en de terrasverwarmers is wat mij betreft het rokende geweer achter de rug van Rutte. Het signaal dat hij alle kritiek wegwuift.
Hoe zou het wel moeten met de aanpak tegen corona volgens mij?
- Laat alle maatregelen los. Doe alsof het eind 2019 is.
- Geef mensen met ernstige corona medicijncocktails waarvan de werking inmiddels is aangetoond.
- Stel vaccins beschikbaar aan hen die dat willen.
- Zorg dat de zorg pieken aan kan.
- Wees transparant en eerlijk.
- Follow the money
Ondertussen ga ik grenzen over die ik liever niet passeer, zoals gelegenheden bezoeken zonder en met QR-code (d.m.v. TestenVoorToegang) en GGD-testen bij een verkoudheid. Maar wel onder protest. In ga ieder geval weer a.s. zondag in Den Haag. Naar de Mars van de Menselijke Verbinding. Tegen beter weten in hoop ik dat we spoedig weer over gaan tot de orde van de dag. Dat we een regering krijgen en dat belangrijke kwesties worden opgelost.
Fietsrondjes
Gisteren vertrok ik even na 8 uur op de fiets. Graadje of zes, handschoenen aan. Een rondje naar strandopgang Duin en Kruidberg en weer huiswaarts. Compleet met een duik in de zee die wel wild maar niet heel koud was. En vanmorgen vertrok ik even na 7 uur op de fiets. Zoals meestal de dichtstbijzijnde duiningang (Bleek en Berg). Maar omdat de zon nog niet op was besloot ik de Zeeweg te pakken en aan het eind richting Parnassia te fietsen. De gloed aan de horizon werd roder en roder. Ik maakte een paar foto’s. Zie hier het niet al te beste resultaat (samengestelde foto) bij strandopgang Duin en Kruidberg. Ik publiceer deze toch zodat je een beetje de sfeer kunt proeven.
De twee rondjes samen waren ongeveer 42 km. Hé, toevallig is dit weekend de marathon van Rotterdam gelopen, waarbij het parcoursrecord is verbroken.
Fietst als nieuw
Ik heb een MTB van het merk Marin. Had ik ooit nodig om het parcours voor de IJmuiden Kust Trail uit te zetten. Af en toe fietste ik er ook op. Daar kwam verandering in toen de sportschool dicht ging wegens corona. Met degene met wie ik altijd sportte daar ging ik vervolgens elke week een flink rondje fietsen. Totdat hij verhuisde naar een andere stad. Ik heb als ik het goed heb nog een kaart van hem gehad.
O nee, dat was een liedje. Hij is verhuisd, maar we hebben nog contact. Ik ben zelfs een keer met de fiets in de auto daarheen gereden om daar samen een rondje te rijden en volgende week komt hij hierheen voor een leuke ronde, vergezeld van nog meer fietsvrienden.
Maar, mijn fiets was dus te klein. Een fiets kan beter te klein zijn dan te groot, heb ik me laten vertellen. Een te kleine fiets kan je aanpassen zodat deze groter is. Langere zadel- en stuurpen en klaar. Onvoorzien: als je de stuurpen verlengd moet je ook langere kabels. En de zadelpen had een te kleine diameter. De stuurpen staat nu net niet te hoog voor de te korte kabels en de oude zadelpen kon nog een stuk omhoog. Nieuwe kabels wordt een toekomstig project. De nieuwe zadelpen kan misschien voorzien worden van een verloopstuk. Maar voor nu is het goed.
En, de tandwielen waren puntig geworden. Met een vriend die dat vaker had gedaan hebben we er een nieuw cassette en een nieuw crankstel op gezet en de derailleurwieltjes vervangen. Niet de originele Shimano STX, dat wordt al lang niet meer gemaakt, maar wat goedkoper spul van de Decathlon dat gelukkig ook nog bleek te passen. Vervangende Shimano-onderdelen zijn momenteel niet verkrijgbaar in deze (fiets)crisis.
Hij fietst nu weer als nieuw. Na gisteren en vandaag heb ik weer twee leuke rondjes in ’the pocket’. Dat er nog vele mogen volgen.
Hielspoor
Ik denk zo’n twee à drie maanden geleden kreeg ik wat pijn aan mijn rechterhiel soms vergezeld van pijn in de kuit boven die hiel. Ik dacht er niet teveel over na. Weer een pijntje dat komt en gaat. Maar tijdens de KAV Holland Duinloop bleek de pijn behoorlijk aanwezig. En de week daarna tijdens een ParkRun nog een stuk heviger. Omdat mijn collega hielspoor heeft bedacht ik dat ik dat wellicht ook had. De assistente van de huisarts kon bevestigen dat gezien mijn klachten dit inderdaad op hielspoor wees. Blijkbaar hoefde de huisarts hier niet aan te pas te komen of was het daar te druk voor? Triage?
Hielspoor gaat meestal vanzelf weg. Dat kan best een jaar duren. Of langer. Of korter, als je geluk hebt. Pijn kan verlicht worden met speciale hielspoorzooltjes, te koop bij elke drogist. Het treedt meestal op bij mensen boven de 40. Er zijn oefeningen die kunnen helpen. Droge naalden therapie wordt niet geadviseerd.
Een rondje hardlopen doe ik voorlopig even niet. Af en toe een stukje rennen tijdens het uitlaten van de hond wel. Wandelen gaat prima. En ik fiets regelmatig een rondje. Op mijn opgeknapte MTB uit 1994. De tijd zal leren wanneer het weer over is.
Update 1 januari 2022
Een half jaar later, of zelfs iets langer. Mijn collega en ik zijn er nog niet vanaf. Hij, of zijn hiel, is er erger aan toe dan die van mij. Er zijn dagen dat ik er niets van voel. Telkens als ik op die momenten plannen ga maken om een stukje te gaan hardlopen is het de volgende dag weer mis. Toch loop ik af en toe kleine stukje (hard). Vandaag bijvoorbeeld. Vanaf waar ik de fiets neerzette naar het zuidelijke strandje van de Oosterplas en bij strandopgang Duin en Kruidberg vanaf de fietsenstalling naar de waterlijn. En morgen gaan we naar Texel. Iets van 22km wandelen. Maar eens kijken of dat resulteert in een verbetering of een verslechtering. Ik had eerlijk gezegd gehoopt en voorgenomen op 1 januari de draad van het hardlopen weer op te pakken.
Update 3 januari 2022
Texel is twee weken verschoven vanwege een zieke deelnemer. Omdat we toch in de wandelstemming waren, reden mijn dochter, de hond en ik naar de Schoorlse duinen voor een vergelijkbare wandeling. Lees hier het verslag. Maar wat betreft de hielspoor: ’s Avonds, na terugkomst liep ik mank. Ik kon niet zonder pijn staan en lopen op mijn hielspoorvoet. Ik vreesde het ergste voor voor volgende dag/dagen. Maar niets was minder waar. Ik stond gewoon weer op met een licht hielspoorgevoel en kon verder normaal lopen.
Koerberg
In de herfstvakantie zaten we op de Koerberg, althans zo heette het vakantiepark. Als de Koerberg een berg of heuvel zou zijn dan heb ik die gemist. Het terrein is hooguit licht glooiend. We hadden daar een huisje dat slechts bestond uit een schuin dak zonder onderverdiepingen. Het dak begon vlak boven de grond. Het type heette Goudhaantje en was (zeker van binnen) een van de mooiste huisjes waar ik ooit heb verbleven.
Vanuit deze uitvalsbasis hebben we Elspeet, Zwolle, Staphorst en Elburg bezocht met als hoogtepunt de zandverhalen in Elburg. Een indrukwekkende tentoonstelling met zandsculpturen en half vergane objecten uit de scheepvaart. Scheepswrakken, kademuren, sluisdeuren, enz. Met behulp van de zandsculpturen werden we door het Oude en het Nieuwe Testament gevoerd, met bij elke beeld een kritische noot van de schepper van deze permanente tentoonstelling.
Aan het einde wachtte ons een ontspanningsruimte om bij te komen van al dat religieuze geweld. Hier stonden bijvoorbeeld gigantische stenen kruiken waar je via een trapje in kon klimmen. Eenmaal binnen lag je heerlijk in een stapel kussens. Het restaurant bevond zich eveneens in dit stuk van de hal, niet afgesloten van de ontspanningsruimte. Toch moest je een QR-code hebben om het restaurantgedeelte te betreden. Een paar meter verderop kon je je ook gewoon laten bedienen aan de picknicktafels. Wat een slechte grap.
Sterke Vikingen
Ik dacht: Laat ik eens een keer naar Spaarnwoude fietsen om de hond daar eens te laten draven. Bij het parkeren van de fiets zag ik dat de boel was afgezet en zal ik modderige hardlopers. Dat kon maar 1 ding betekenen. De Strong Viking run was bezig. We wurmden ons langs de afzetting en liepen omhoog waar de lopers aan het afdalen waren.
Onderweg zag ik dat het parcours veelvuldig werd onderbroken door hindernissen waarbij meestal de kracht van de armspieren op de proef werd gesteld. Bijvoorbeeld via heel veel ringen boven de grond naar de overkant. Of een steile helling op rennen en het laatste stuk met een touw omhoog.
De sportschoolmannetjes die met gemak de hindernissen bedwongen hadden het zwaar tijdens het lopen en bij de hardlopers was het omgekeerd. Hoewel het aandeel mannelijke deelnemers het grootst was deden er ook veel vrouwen en kinderen mee, meestal in teamverband, aan de shirts te zien.
Ik liep met Bailey langs het over de vuilnisheuvels meanderende parcours en stak hier en daar het met lint afgezette parcours over als er even een gat tussen de deelnemers was. Daar waar ze een zandzak moesten pakken en daarmee moesten lopen verliet ik het parcours en liep een stukje over het MTB-circuit, dat nu was afgesloten vanwege het evenement. Daarna liep ik weer de weg af, naar beneden, naar mijn fiets.
Dit is een leuk evenement, maar niet voor mij want ik ben geen Viking, en zeker geen sterke Viking. Bovendien is het vrij duur, met ticketprijzen tot ver boven de honderd euro.
Maar het lonkt wel.
#3oktoberAmsterdam
In de zoveelste persconferentie, op 14 september, is bevolen dat vanaf 25 september 2021 iedereen die een horecagelegenheid, een evenement, sportwedstrijd of culturele voorstelling wil bezoeken een geldige QR-code + matchend identiteitsbewijs moest tonen. De QR-code staat op een speciale app, de CoronaCheck en is officieel coronatoegangsbewijs. Mensen die hun smartphone niet willen of kunnen gebruiken, kunnen ook een QR-code uit (laten) printen. Om het gemakkelijk te maken voor uitgaanspubliek die meerdere tenten in hetzelfde gebied bezoeken staat op sommige plekken een toegangspoort waar je na het verkrijgen van toegang een polsbandje krijgt waarmee je 24 uur lang toegang krijgt in dat gebied. Dit alles ter bevordering van de vaccinatiegraad, vooral onder jongeren. Want, zo lastig als het is om je steeds te moeten laten testen, hoe veel handiger het allemaal is met status ‘volledig gevaccineerd’.
Na succes met stijgende vaccinatiegraden na invoering van coronapassen in verschillende landen was dit voor Nederland een blauwdruk voor succes.
Na het vernemen van deze maatregel gingen mijn haren direct voor de zoveelste keer overeind staan. Ik besloot aan te sluiten bij de eerstvolgende (en mijn eerste) demonstratie tegen de coronamaatregelen. Nu was er meteen op de 25e al een demonstratie in Den Haag. Ik besloot naar die van een week later te gaan, in Amsterdam, de Mars van de Menselijke Verbinding, ondersteund door wel 80 organisaties.
In de trein waren er al veel mededemonstranten te zien. Te herkennen aan de blote gezichten. Waarschijnlijk had de conducteur geen zin in ongehoorzame reizigers, want die hebben we zowel de heen- als de terugreis niet voorbij zien komen.
De mars startte op de Dam. We liepen er vanaf het Station heen. Hoe dichter we de Dam naderden, hoe dichter het parapludak waar we onder liepen. Veel gele paraplu’s ook. We waren er een paar minuten voor de officiële starttijd, maar na bijna een uur wachten zagen we nog geen enkele beweging. Wel ging er af en toe een wave van gejoel door het bijeengepakte volk heen. Om maar niet langer stil hoeven te blijven staan liepen we om het Paleis heen en zagen daar een stroom mensen lopen. Ze waren kennelijk reeds gestart. We voegden ons ertussen. Net voor een groep trommelaars.
Een poosje later namen we even pauze op de stoep. De stoet trok aan ons voorbij. Opeens liep daar een groep volledig in zwart met monddoeken en vuurwerk in de hand. Er straalde agressie van uit. Even later dacht de politie dat dit een tegendemonstratie was en probeerde deze groep in te sluiten. Dit bleek Defend te zijn, een vrij extremistische organisatie met groepen o.a. in IJmuiden en Limburg. Leden van Defend laten zich niet prikken, behalve dan met een tatoeagenaald. Ze bleken toch mededemonstranten te zijn en mochten doorlopen. Even later zagen we dat Willem Engel vlak voor ons liep. Niet lang, want mensen wilden met hem op de foto. Vervolgens moesten we brullende en toeterende motorfietsen aanhoren. Daarna was de gemoedelijkheid teruggekeerd. Ik hoorde weinig gescandeerde leuzen en zag weinig protestbordjes. Ze kunnen wat dat betreft nog een hoop leren van milieuactivisten.
We liepen voorbij de FvD-bus met op het dak een platform, met daarop Baudet, als een koning, die toezag dat het goed was. Het laatste stuk liepen we bijna vooraan. Vlakbij de truck met muziek van de organisator. Toen de meute langs het station liep en het Damrak weer opdraaide, haakten wij af en stapten op de trein naar huis. Hierdoor konden we zelfs nog zitten in de trein.
Er werd gehoopt op een zeer grote opkomst. Omdat de media de opkomst meestal onderschatten waar het ze uitkomt, was er nu een speciaal bedrijf ingehuurd om de menigte te tellen. Ze kwamen op een getal van 24.500. Dat zijn best veel mensen. Als je ertussen loopt hebt je daar niet zo’n goed beeld bij. Maar toen we in de trein zaten zagen we de kilometerslange stoet lopen. Alle mensen!
„Met verstandige dingen kun je halverwege ophouden, absurditeiten echter dienen voltooid te worden, omdat zij geen andere rechtvaardiging dan hun consequent doorzetten bezitten.” — Godfried Bomans
Tijdens de mars liep een man met een rollator en een galg. In een tweet die later verscheen is de galg gebruikt voor een doodsbedreiging aan het adres van demissionair minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid. Volgens de man met de galg zelf was het een symbool om aan te geven dat onze vrijheid wordt opgeknoopt door het systeem. Er liep ook iemand (of zelfs meer mensen) met een gele ster. Niet heel handig. Deze extremen leiden af van de boodschap en de hele demonstratie met alle diversiteit en nuances wordt dan door velen verkeerd geframed. De meesten mensen, waaronder ik, liep hier op persoonlijke titel en associeer me er niet mee. Ik begrijp echter ook niet het taboe (don’t mention the war) op dit onderwerp.
Nu maar hopen op veel serieuze media-aandacht en een snel einde aan deze gekheid.