Een dag kou en nattigheid doorstaan. Daar moesten we ons op kleden. Voor het gemak namen we de bus naar het station en vervolgens de trein naar Amsterdam CS. Daar hadden we met mijn broer en zijn dochter afgesproken bij de stationspiano. Die konden we dus allebei niet vinden en bleek een beetje verstopt achter een trap te staan. Vanwege het slechte weer bleven we zo lang mogelijk in het stationsgebouw alvorens ons in de stoet richting de Dam te begeven. Mijn broer speelde nog een stukje op de piano en ontving een applaus. We gingen het barre weer in. De Dam bleek volledig overdekt met paraplus. Een flink deel van het water dat van de paraplu’s afliep kwam terecht op de mensen zonder paraplu. Op ons dus. Door de paraplu’s konden we ook niet zien (en horen) wat er zich op het podium afspeelde. Vrienden bleken zich inmiddels ook op de Dam te bevinden en we deden een poging om bij elkaar te komen. Dat was lastig want de massa kwam al deels in beweging, maar het lukte uiteindelijk toch. Op weg naar het Museumplein was er weer wat bewegingsruimte en kon en redelijk doorgelopen worden. Selena had inmiddels heel koude handen en was niet blij meer. Af en toe bewoog er een geluidsgolf van gejuich over het Rokin. De massa werd via een afzetting van politiemotoren + de berijders om het Rijksmuseum geleid. Dat was tenminste de bedoeling. Wij hadden dat pas door toen we er al tussendoor waren gelopen en een stukje konden afsnijden door onder het Rijksmuseum door te lopen. Het Museumplein was drassig en hier en daar ondergelopen. Er stonden gelukkig mobiele toiletten. We lieten ons fotograferen bij een enorme opblaaswereldbol en deden een poging om ons op te laten warmen in een café. Maar omdat meer mensen op dat idee waren gekomen stond er een rij bij de ingang. Dan maar snel de tram naar CS en de trein naar huis. De reis verliep voorspoedig waardoor we lekker thuis konden opwarmen. Nog een betere optie dan in een café met allemaal natte kleren aan. Nu maar hopen dat ons meelopen enig effect gaat krijgen.
Alsof het zomer was
Gisteren, na mijn werk, om ± 17:30 liep ik nog even een rondje, ongeveer de groene route. Ik begon bij de Oosterplas. Daar speelden kinderen in zwemkleding of ondergoed alsof het zomer was, in februari! Vervolgens liep in prachtig strijklicht van een steeds oranjere zon. Als dit winter is, hoe is dan straks de zomer?
Vrieskou op de warmste dag in februari ooit
In de ochtend net na zonsopgang, op de maandag die de geschiedenisboeken in zou gaan als warmste dag ooit gemeten in februari (een record dat 1 dag stand hield, zo gaan die dingen tegenwoordig), zag ik onderweg naar de duinen mensen aan hun autoruiten krabben. De dag begon fris dus. Ik was van plan de groene route te lopen maar ik nam spontaan ergens een ander pad en vervolgens een wildpaadje. Zodoende ging ik van de route af en liep daardoor uiteindelijk een paar kilometer verder. Daar waar de zon al over de duinen scheen was het al best behaaglijk en ik kon in mijn t-shirt lopen. Wel wat frisjes in de schaduw. Onderweg kwam ik pony’s, herten, allerlei vogels, een wandelaar, een zwemmer en andere hardlopers tegen.
Lentevuur
Een loopje na het werk, maar eigenlijk tussen het werk. Ik moest die avond overwerken. Maar eerst op de fiets richting Oosterplas. In de schaduw was het fris en in de zon aangenaam. Ik kon het in mijn t-shirt proberen. Ik liep over heuvels en door valleien. Hier en daar liep ik door een vlaag vochtige warme lucht, op de plekken waar ’s hoogzomers in de duinpannen een zinderende hitte heerst. Terug via de Brederodeberg waar de schemering oplaaide als een oranje vuurzee achter de bebosde hellingen. 
Ik kon het niet later nog even de Oosterplas aan te doen en klom op een helling voor een schemerfoto van dit meer. Opgeladen ging ik toen snel naar huis, koken, eten en terug naar mijn werk.
Pierewaaitrail met lamp op zak
Vorig jaar liep ik de Pierewaaitrail zonder lamp (hoofdlamp vergeten). Dat beviel goed. Dit jaar zou ik weer zonder lamp lopen. Wel op zak maar niet op mijn hoofd. Een hoofdlamp is n.l. onderdeel van de verplichte uitrusting, hoewel dit niet gecontroleerd werd.
Vorig jaar was ik op de fiets en bijna te laat. Dit jaar besloot ik met de auto en op tijd te komen. Maar omdat ik toch nog iets te laat vertrok, rustig reed en verkeerd reed was ik pas 5 minuten voor de start aanwezig. Ik kon nog snel een startnummer opspelden en met de anderen mee naar buiten lopen voor de start.
Eerst een stukje over het strand, bij opgang Duin en Kruidberg de Heerenduinen in. Bij ingang Midden/Herenduin het zijpad langs een slootje, dit is een heel lastig paadje in het donker, over de Koepelberg, waar ik nog steeds niet weet hoe de paden lopen, langs ingang Duin en Kruidberg, langs het hek over de Brederodeberg, langs de Oosterplas, over de Hazenberg, het begon al een beetje licht te worden langs Parnassia, over het strand tot opgang Duin en Kruidberg, het pad tussen het strand en de duinen tot IJmuiderslag, het bunkerpad, Kwelderpad, Pierewaaierspad en de finish.
De uitslag: 2:39:31 (17e van de 61 deelnemers), 15 minuten sneller dan vorig jaar!
Vorig jaar liep ik net te snel mee met een groepje waardoor ik snel opgebrand was met veel wandelstukjes als gevolg. Deze keer rustig, maar gestaag doorgelopen, 9 km/h.
Volgend jaar nog maar een keer denk ik.
Rondje om o.a. (een deel van) NPZK
Vorige week deed ik al een poging. Een rondje om o.a. (een deel van) Nationaal Park Zuid Kennemerland. D.w.z. het deel tussen de Zeeweg en IJmuiden. Ter hoogte van de erebegraafplaats kreeg ik ineens met een man met een hamer te maken en moest daarom een stuk wandelen. Blijkbaar teveel voor die dag en stak ik af via strandopgang Duin en Kruidberg en verliet de duinen bij Bleek en Berg.
De Pierewaaitrail komt eraan, dus moest er toch nog een serieuze 20+ DL volgen.
Vandaag ging ik tegen de klok in. Via de Willen de Zwijgerlaan en de Middenduinerweg kwam ik aan bij de duinrand. Een stukje langs de duinen en daarna via het fietspad langs de busbaan bij Westerveld, Zeeweg, Heerenduinweg en IJmuiderslag. Daar niet het strand op maar via de buitenhekse paadjes. Die lopen door tot strandopgang/inham Kattendel en zijn ook opgenomen in het parcours van de Pierewaaitrail. Ik liep door de inham naar het fietspad. Links was deze weer eens bedolven onder het zand. Dubbel bedolven eigenlijk, want onder dat fietspad ligt een laag zand en daaronder het oorspronkelijke fietspad. Ik ging rechtsaf en liep langs Parnassia, langs de oude weg van Parnassia naar de Zeeweg. Die weg is indertijd door de Duitsers aangelegd om de bunkers op de plek waar Parnassia is gebouwd met zwaar materieel te kunnen bereiken. Een stuk voor mij liepen 2 lopers. Bij de Zeeweg ging ik linksaf en liep achtereenvolgens langs 2 campings, een boomantenne, de Bokkendoorns, de erebegraafplaats, ecoduct Zeepoort. Ik had de 2 lopers na een tijdje ingehaald maar het tempoverschil was dusdanig klein dat toen ik bij ingang Koevlak omkeek ze niet heel ver achter mij zag lopen. Ik nam de eerste zijstraat links en liep via het gemeentehuis, de Kleverlaan, achter de IJsbaan langs en even later was ik weer thuis, na zo’n 2 uur en 40 minuten. 24,4 km. Toch weer eens een serieuze afstand.
Kaart 1963 zonder Oosterplas
Mijn vorige berichten meldde het bestaan van de Oosterplas in 1959 en in 1963. Dit meer is niet op natuurlijke wijze ontstaan. Zojuist vond ik een kaart van Velsen van 1963 zonder Oosterplas. Ik heb met een rode lijn de contouren aangegeven waar de Oosterplas zich zou moeten bevinden. Het duinmeer ’t Wed is in de periode 1956 en 1957 uitgegraven, ten behoeve van Parkwijk. Ik vermoed dat dit duinmeer ook in die periode gegraven is. De kaart is dus niet geheel actueel. Of de datering van de foto’s is niet juist. Bij het updaten van deze kaart (in 1973) hebben ze de Oosterplas gelukkig wel ontdekt:
Tevens zijn er twee toegangswegen bijgetekend. Het bovenste pad is het huidige fietspad tot het grote strand aan de oostkant.met aan het eind een fietsenstalling en prullenbakken. Het pad daaronder is wat moeilijker te vinden, maar het bestaat nog wel degelijk. De andere paden die nu het oostelijke en zuidelijke strand met elkaar verbinden staan er nog niet op.
In 1960 is het besluit genomen om in het noorden van de Kennemerduinen nog een recreatiemeer te graven.
Soort van vlecht
Vandaag, na mijn werk nog een stukje gelopen. Geen rondje, maar een soort vlecht op en rond het Kopje van Bloemendaal. Iets meer dan vier kilometer en ongeveer tweehonderdtachtig hoogtemeters.
Link naar de route op afstandmeten.nl
Op de foto de Karmeltrap iets meer dan honderd jaar geleden (1918).
Oosterplas 1963
Op deze foto is de oostkant van de Oosterplas te zien. In 1963 was het strand hier veel groter dan nu. De kale duinhelling aan de linkerbovenzijde van deze foto is nu volledig begroeid. De (schaduwen van de) bomen aan de onderzijde van deze foto zijn er nu nog steeds. Uiteraard is ook aan de mensen en de meegebrachte benodigdheden te zien dat dit niet een recentelijke zomerse dag was.
Oosterplas 1959
Meestal is het rond de Oosterplas niet druk. Echter, hoe warmer, hoe drukker. Dat was blijkbaar in 1959, zestig jaar geleden, ook al zo. Het strand aan de onderzijde van de foto lijkt behoorlijk op hoe het nu nog steeds is. Het strans aan de bovenzijde van de foto is nu geen strand meer maar een pad langs het water. Dit deel is nu minder aantrekkelijk voor recreatie vanwege de begroeiing langs de kant en in het water. Het strand aan de zuidkant staat niet op deze foto.