Categorie: Trainen

Gisteren, na mijn werk, om ± 17:30 liep ik nog even een rondje, ongeveer de groene route. Ik begon bij de Oosterplas. Daar speelden kinderen in zwemkleding of ondergoed alsof het zomer was, in februari! Vervolgens liep in prachtig strijklicht van een steeds oranjere zon. Als dit winter is, hoe is dan straks de zomer?

In de ochtend net na zonsopgang, op de maandag die de geschiedenisboeken in zou gaan als warmste dag ooit gemeten in februari (een record dat 1 dag stand hield, zo gaan die dingen tegenwoordig), zag ik onderweg naar de duinen mensen aan hun autoruiten krabben. De dag begon fris dus. Ik was van plan de groene route te lopen maar ik nam spontaan ergens een ander pad en vervolgens een wildpaadje. Zodoende ging ik van de route af en liep daardoor uiteindelijk een paar kilometer verder. Daar waar de zon al over de duinen scheen was het al best behaaglijk en ik kon in mijn t-shirt lopen. Wel wat frisjes in de schaduw. Onderweg kwam ik pony’s, herten, allerlei vogels, een wandelaar, een zwemmer en andere hardlopers tegen.

Vorige week deed ik al een poging. Een rondje om o.a. (een deel van) Nationaal Park Zuid Kennemerland. D.w.z. het deel tussen de Zeeweg en IJmuiden. Ter hoogte van de erebegraafplaats kreeg ik ineens met een man met een hamer te maken en moest daarom een stuk wandelen. Blijkbaar teveel voor die dag en stak ik af via strandopgang Duin en Kruidberg en verliet de duinen bij Bleek en Berg.

De Pierewaaitrail komt eraan, dus moest er toch nog een serieuze 20+ DL volgen.

Vandaag ging ik tegen de klok in. Via de Willen de Zwijgerlaan en de Middenduinerweg kwam ik aan bij de duinrand. Een stukje langs de duinen en daarna via het fietspad langs de busbaan bij Westerveld, Zeeweg, Heerenduinweg en IJmuiderslag. Daar niet het strand op maar via de buitenhekse paadjes. Die lopen door tot strandopgang/inham Kattendel en zijn ook opgenomen in het parcours van de Pierewaaitrail. Ik liep door de inham naar het fietspad. Links was deze weer eens bedolven onder het zand. Dubbel bedolven eigenlijk, want onder dat fietspad ligt een laag zand en daaronder het oorspronkelijke fietspad. Ik ging rechtsaf en liep langs Parnassia, langs de oude weg van Parnassia naar de Zeeweg. Die weg is indertijd door de Duitsers aangelegd om de bunkers op de plek waar Parnassia is gebouwd met zwaar materieel te kunnen bereiken. Een stuk voor mij liepen 2 lopers. Bij de Zeeweg ging ik linksaf en liep achtereenvolgens langs 2 campings, een boomantenne, de Bokkendoorns, de erebegraafplaats, ecoduct Zeepoort. Ik had de 2 lopers na een tijdje ingehaald maar het tempoverschil was dusdanig klein dat toen ik bij ingang Koevlak omkeek ze niet heel ver achter mij zag lopen. Ik nam de eerste zijstraat links en liep via het gemeentehuis, de Kleverlaan, achter de IJsbaan langs en even later was ik weer thuis, na zo’n 2 uur en 40 minuten. 24,4 km. Toch weer eens een serieuze afstand.

Vandaag, na mijn werk nog een stukje gelopen. Geen rondje, maar een soort vlecht op en rond het Kopje van Bloemendaal. Iets meer dan vier kilometer en ongeveer tweehonderdtachtig hoogtemeters.

Link naar de route op afstandmeten.nl

Op de foto de Karmeltrap iets meer dan honderd jaar geleden (1918).

Verkouden. Wel lopen, niet lopen? Toch maar een rondje gedaan. Ik was te vroeg gestart, in het donker. Desondanks was het zicht redelijk door het diffuse omgevingslicht. En niet koud, een graad of negen. Ik liep langs pony’s die niet op of omkeken. Na een tijdje werd het licht. Grijze bewolking voorkwam een zichtbare zonsopgang. Op het strand een paar honden met bazen en drie paarden met ruiters. Even later in de duinen het mooie Hubertuspad en vervolgens de lange Koningsweg/Witteweg waar altijd nog puin op het pad ligt. Een soort poging om het pad te verharden. Maar nu is het bijna volledig een breed mul zandpad. Veel losse bakstenen die ik daar tegenkom gooi ik naast het pad. Via de Brederodeberg liep ik als afsluiter nog even langs de mooie Oosterplas. Ditmaal zonder duik.