Geplaatst op

Hazenberg het haasje

Ik had me ingeschreven voor de 42 kilometerafstand van de Ultra Tour de la Motte Chalancon, de Trail des Aiguilles. De loop is over 2 weken. Dus ik heb nog wat tijd om te trainen. Veel hoogtemeters maken dus.

Top van de Hazenberg met op de achtergrond de Noordzee

Vandaag was de Hazenberg het haasje. Daar een soort van bloempatroon gelopen. Er zijn 3 paden naar de top. Als je een bepaald patroon loopt, loop je alle paden een keer op en af. Dat werkt als volgt: Je houdt steeds rechts aan, behalve op de top, daar houdt je links aan. En dat kan natuurlijk ook andersom.

Vlakbij Hazenberg. Onder deze lage boomgewelven krijg je een huiselijk gevoel.

Daarna heb ik blootsvoets nog wat hoogtemeters bij de Oosterplas gemaakt. Als je vanaf de oever naar het hoogste punt klimt, heb je maar liefst 13 hoogtemeters verwerkt.

Ik kwam vandaag tot >600 hoogtemeters. Dat zijn er nog erg weinig in verhouding met die 2400 hoogtemeters over 2 weken. Klik op het kaartje om de activiteit in Strava te bekijken.

Geplaatst op

Zo zit dat met die kuil

Een groepszitkuil voor (Duitse) naturisten. Leuk bedacht al zeg ik het zelf maar weinig is minder waar. Het zou kunnen dat het zandartefact wel als zodanig is gebruikt. In ieder geval zag ik twee weken geleden deze tweet van fotograaf Michel van Bergen die het verhaal een andere wending geeft:

Ik dacht: Hé, zou dit niet die plek zijn van dat zandgebeuren? Als dat zo was zou die kuil zijn gegraven om een oude, Duitse bom hier op het strand van tot ontploffing te brengen. Deze bom (van ruim 1.200 kilo) is gevonden in een veldje nabij Rijsenhout, in het verlengde van de Kaagbaan. Dus dat Duitse had ik wel goed, maar de rest niet. Ik nam mij voor spoedig poolshoogte te nemen.

Kattendel

Gisteren fietste ik door de duinen naar strandopgang Kattendel, bij die inham met die palen. Eigenlijk had ik andere plannen. Ik wilde hardlopen en tevens het schildersstandpunt bepalen van een schilderij met de Blaauwe Trappen en de Chinese tempel/tent. Dat is o.a. bij de Brederodeberg. Maar ik was een printje van het schilderij vergeten mee te nemen dus ik veranderde mijn plannen. Ik parkeerde mijn fiets bij Kattendel en liep weer de duinen in. Daar zag ik een achtergelaten handkar. Uiteindelijk kwam ik weer op het strand bij opgang Duin en Kruidberg en liep over het strand richting de zandsculptuur.

Er had hier duidelijk iets plaatsgevonden. Er stonden hekken omheen, je mocht het niet betreden en er stonden werktuigen. O.a. een graafmachine en een machine voor het zeven van zand. Waarschijnlijk waren ze bezig om de bomscherven uit het zand te filteren.

Plek des onheils

Ik maakte een paar foto’s en fietste vervolgens om de duinen heen naar huis. Op het eerste stuk zag ik die kar weer. Getrokken door 2 mannen. Er lagen spullen op. Van hun gesprek ving ik het woord vrijgezellenfeest op. Even later zag ik op een duintop een groep mensen staan. Eén van hen droeg een konijnenpak. Dat zou iets te maken kunnen hebben gehad met dat vrijgezellenfeest waar die heren het over hadden.

Handig zou zijn om te vragen wat er precies gaande was, maar mijn terughoudendheid won van mijn nieuwsgierigheid. Bovendien is het leuk om net zoals bij het zandverhaal mijn fantasie de vrije loop te laten.

Geplaatst op

Golden Hour Run & Swim

Vijf dagen na Trailtour Ninglinspo waagde ik mij weer op de been voor een rondje tegen zonsondergang. Fiets neergezet bij Oosterplas en (ongeveer) de groene route tegen de klok in genomen. Veel herten in Klein Kenia en veel jongeren bij de Oosterplas. Ik zwom daar een stukje. Ik vraag me af of iemand die jongeren na zonsondergang nog heeft weggestuurd. De goed belichte fotogenieke boom van de foto staat op de Brederodeberg.

Geplaatst op

Hou je mond!

Twee jaar geleden was ik naar de boekpresentatie van Zuurstofwinst, een ademhalingsmethode om je voordeel mee te doen volgens de leer van Buteyko. Toen ben ik ook ben ik ook begonnen met het toepassen tijdens het lopen. Ik liep een paar keer met gesloten mond, dus met alleen een neusademhaling. Snel lopen kan niet omdat je anders in ademnood komt. Een ander nadeel was dat ik er een loopneus van kreeg. Dus voortdurend neussnuiten om nog adem te kunnen halen. Door dat ongemak ben ik er na een paar keer mee gestopt.

Afgelopen weekend hoorde ik de naam Buteyko weer ivm de genezing van luchtwegaandoeningen zoals astma en COPD. Mogelijk een mooie oplossing voor mijn dochter met astma en aanleiding voor mij om opnieuw te gaan testen met de neusademhaling.

Maandagavond nam ik de proef op de som. Mijn neus begon uiteraard weer als een gek te lopen, harder dan ikzelf. Na elke paar honderd meter snoot ik mijn neus. Dit ongemak zou na ± 6 weken oefenen over zijn. Na 3 kilometer vond ik het mooi geweest en hapte weer naar lucht. De volgende ochtend werd ik wakker met een bloedneus. Die 3 kilometer was dus te veel.

Muggen en maan. Vanaf een bankje om het zand van het strand uit mijn schoenen te halen.

Update sessie 2:

Een training op de Brederodeberg. 2 achtjes met dichte en 2 achtjes met open mond. Weer zo’n 3 kilometer oefenen met overmatige vochtproductie in de neus. Door de hoogteverschillen kwam ik ook in ademnood en wandelde daarom veelal naar boven.

Via single track op Brederodeberg naar beneden

Update sessie 3

Een week niet hardgelopen. Zwaar verkouden. Nu ging het weer, maar dit keer heb ik geen poging gewaagd om adem te halen via mijn neus. Dus geen vooruitgang wat dat betreft. Wel mooie plaatjes.

Update 15 juni

Na mijn verkoudheid is dit hele gebeuren weer versloft. Volgende week loop ik met een groep van de Ninglinspo tot de skipiste van Wanne. Daar ligt nu mijn focus. Trainen voor die tocht van 36km met een ingebouwde ±VK (vertikale kilometer).

Geplaatst op

Alsof het zomer was

Gisteren, na mijn werk, om ± 17:30 liep ik nog even een rondje, ongeveer de groene route. Ik begon bij de Oosterplas. Daar speelden kinderen in zwemkleding of ondergoed alsof het zomer was, in februari! Vervolgens liep in prachtig strijklicht van een steeds oranjere zon. Als dit winter is, hoe is dan straks de zomer?

Geplaatst op

Vrieskou op de warmste dag in februari ooit

In de ochtend net na zonsopgang, op de maandag die de geschiedenisboeken in zou gaan als warmste dag ooit gemeten in februari (een record dat 1 dag stand hield, zo gaan die dingen tegenwoordig), zag ik onderweg naar de duinen mensen aan hun autoruiten krabben. De dag begon fris dus. Ik was van plan de groene route te lopen maar ik nam spontaan ergens een ander pad en vervolgens een wildpaadje. Zodoende ging ik van de route af en liep daardoor uiteindelijk een paar kilometer verder. Daar waar de zon al over de duinen scheen was het al best behaaglijk en ik kon in mijn t-shirt lopen. Wel wat frisjes in de schaduw. Onderweg kwam ik pony’s, herten, allerlei vogels, een wandelaar, een zwemmer en andere hardlopers tegen.

Geplaatst op

Lentevuur

Een loopje na het werk, maar eigenlijk tussen het werk. Ik moest die avond overwerken. Maar eerst op de fiets richting Oosterplas. In de schaduw was het fris en in de zon aangenaam. Ik kon het in mijn t-shirt proberen. Ik liep over heuvels en door valleien. Hier en daar liep ik door een vlaag vochtige warme lucht, op de plekken waar ’s hoogzomers in de duinpannen een zinderende hitte heerst. Terug via de Brederodeberg waar de schemering oplaaide als een oranje vuurzee achter de bebosde hellingen. Ik kon het niet later nog even de Oosterplas aan te doen en klom op een helling voor een schemerfoto van dit meer. Opgeladen ging ik toen snel naar huis, koken, eten en terug naar mijn werk.

Geplaatst op

Rondje om o.a. (een deel van) NPZK

Vorige week deed ik al een poging. Een rondje om o.a. (een deel van) Nationaal Park Zuid Kennemerland. D.w.z. het deel tussen de Zeeweg en IJmuiden. Ter hoogte van de erebegraafplaats kreeg ik ineens met een man met een hamer te maken en moest daarom een stuk wandelen. Blijkbaar teveel voor die dag en stak ik af via strandopgang Duin en Kruidberg en verliet de duinen bij Bleek en Berg.

De Pierewaaitrail komt eraan, dus moest er toch nog een serieuze 20+ DL volgen.

Vandaag ging ik tegen de klok in. Via de Willen de Zwijgerlaan en de Middenduinerweg kwam ik aan bij de duinrand. Een stukje langs de duinen en daarna via het fietspad langs de busbaan bij Westerveld, Zeeweg, Heerenduinweg en IJmuiderslag. Daar niet het strand op maar via de buitenhekse paadjes. Die lopen door tot strandopgang/inham Kattendel en zijn ook opgenomen in het parcours van de Pierewaaitrail. Ik liep door de inham naar het fietspad. Links was deze weer eens bedolven onder het zand. Dubbel bedolven eigenlijk, want onder dat fietspad ligt een laag zand en daaronder het oorspronkelijke fietspad. Ik ging rechtsaf en liep langs Parnassia, langs de oude weg van Parnassia naar de Zeeweg. Die weg is indertijd door de Duitsers aangelegd om de bunkers op de plek waar Parnassia is gebouwd met zwaar materieel te kunnen bereiken. Een stuk voor mij liepen 2 lopers. Bij de Zeeweg ging ik linksaf en liep achtereenvolgens langs 2 campings, een boomantenne, de Bokkendoorns, de erebegraafplaats, ecoduct Zeepoort. Ik had de 2 lopers na een tijdje ingehaald maar het tempoverschil was dusdanig klein dat toen ik bij ingang Koevlak omkeek ze niet heel ver achter mij zag lopen. Ik nam de eerste zijstraat links en liep via het gemeentehuis, de Kleverlaan, achter de IJsbaan langs en even later was ik weer thuis, na zo’n 2 uur en 40 minuten. 24,4 km. Toch weer eens een serieuze afstand.