Ook al loop je altijd dezelfde route op het zelfde tijdstip, het is nooit helemaal hetzelfde. Het weer, het seizoen, dieren in de omgeving, andere weg- of trailgebruikers, net even een pijntje hier of daar, fitheid, het type schoenen en kleding, het zorgt altijd weer voor een unieke training.
Een training wordt nog diverser als je een andere route en een ander tijdstip neemt. Zo startte ik gisteren mijn training op zaterdagmiddag om kwart voor drie in Nationaal Park Zuid Kennemerland. Met zo’n hoge temperatuur (±13º) had ik nog niet gelopen dit jaar. Dresscode: t-shirt en korte broek. Op zo’n mooie zaterdagmiddag zijn er meer wandelaars dan hardlopers op zondagochtend rond een uur of tien.
Er zijn delen in de duinen waar ik nog niet blind de weg weet. Ik loop de laatste tijd wat vaker in het zuidoostelijke deel. Daar is een aantal mooie paadjes. Ze lijken erg op elkaar. Gisteren kreeg ik de deelkaart weer wat beter in mijn hoofd.
Daarna over de Konijnenberg, langs Lichtbakkeet en de Hazenberg en een stukje over het strand. Naast vele wandelaars waren daar ook de eerste neergestreken zonaanbidders te vinden. Bij uitspanning Parnassia liep i
k het strand op om er 600 meter verder bij duininham Kattendel weer af te gaan. Ik stak het duin over waar een fietspad onder moet liggen. Een stukje verder hoorde ik plotseling een koor van lichte machines dichterbij komen. Een horde solexers kwam aangereden over de Waterleiding weg en sloeg af naar de Ezelweg.
Onderweg moest ik een hoop wandelaars inhalen. Zoals je een elektrische auto niet hoort aankomen als deze stapvoets rijdt, hoor je mij ook niet altijd aankomen. Dat zorgt ervoor dat de wandelaars schikken als ze plotseling ingehaald worden. Ik kan natuurlijk mijn fluitje gebruiken als ik mijn racevest aanheb. En volgens mij zijn er ook handbellen verkrijgbaar. Geen overbodige luxe op zo’n mooie drukke middag.
Mijn weg ging verder via de rode route richting ingang Bleek en Berg. Ik had ruim 13 kilometer gelopen. Daar stond mijn fiets al kwispelstaartend op mij te wachten.
Een nadeel van het gewijzigde plan was dat ik het eerste stukje in het donker liep. Ik wilde vanmorgen nog een hoofdlamp meenemen, maar er waren geen nieuwe batterijen in voorraad. Maar, met een beetje moeite lukt het best goed in het donker. Ik had de routekaart op mijn telefoon gezet als JPEG. Het ging geheel GPS-loos, dus het navigeren ging niet vanzelf. Als je een gebied niet goed kent lijken alle bospaadjes op elkaar. Vooral in het donker.
