Vandaag was de Lions Heuvelloop. Deze heb ik drie keer eerder gelopen toen het grootste stuk van het parcours nog in de duinen was. De start/finish is echter nog wel op dezelfde plek, op de Hoge Duin en Daalseweg ter hoogte van de Lonbar Petrilaan. Maar sinds enige jaren gaat het parcours over de Hoge-, Midden- en Lage Duin en Daalseweg. Een rondje van ± vijf kilometer. Over het Kopje van Bloemendaal dus. Er zijn verschillende afstanden: 5, 10 en 15 kilometer, dat zijn respectievelijk 1, 2 of 3 rondjes.
Ik was er al vroeg, want ik was hier tevens vrijwilliger voor het opbouwen van de start/finish en tijdens de Kidsrun hielp ik de Paashaas met het uitdelen van paaseitjes aan de finishers. Er was continu motregen, wat er tijdens het lopen voor zorgde dat ik het geen moment te warm (en ook niet te koud) had.
Toen ik zelf aan de beurt was voor de 15km had mijn startnummer mij nog niet bereikt. Degene die daarvoor moest zorgen werd zelfs nog omgeroepen. Tussentijds werd nog de groepsfoto van de Loopgroep03-deelnemers genomen. Daarna vond ik mijn startnummer (met hulp) in de EHBO-tent. Het was inmiddels drie minuten voor de start. Gelukkig kreeg ik hulp met opspelden en kon mij net op tijd nog in het startvak voegen. Veel deelnemers, meer dan 700. Ik ging gestaag van start op een tempo dat ik gevoelsmatig wel vol zou kunnen houden op deze afstand.
De eerste keer het Kopje op, aan de steile kant, ging prima. Verderop op de Hoge Duin en Daalseweg moet echter ook nog geklommen worden, tot de brievenbus van Kneet. Daarna kon je lekker laten gaan en uithollen tot het keerpunt vlak vóór de finish. Ronde twee ging ook prima. Het Kopje ging al wat moeizamer. Ik had het idee dat ik een bepaalde dame aan het (pazen)hazen was want ze heeft bijna de hele weg vlak achter me gelopen. Bij ronde twee bleek dat ze voor twee rondes ging en kon er nog een moeizame eindsprint uit persen. Ik ging door voor ronde drie. Die ging ook nog prima, tot het klimmen weer begon. Ik werd twee keer ingehaald en de klim naar de brievenbus nogmaals twee keer. Daarna was er niemand meer achter mij te zien. Ik hoefde dus niet opgejaagd naar de finish, wat natuurlijk ook nergens voor nodig is. Als lopers hier nog energie hebben voor eindsprint, be my guest en haal me in.
Daarna moest ik als de wiedeweerga naar huis voor nogmaals een uitgebreide Paaslunch.
Geef een reactie