Hoe komen we toch aan al die naaldbossen in de duinen terwijl deze hier niet oorspronkelijk stonden. Je ziet ze overal in natuurgebieden, in heel Europa. Meestal in rijtjes en even hoog/oud.
De boeren die woonden en werkten tegen de duinrand hadden veel last van het stuifzand. Ook door eigen toedoen: weghalen van bouw- en stookhout en landbouw. In Schoorl verdwenen zelfs hele huizen onder het zand. Vanaf 1400 bestond er al de verplichting om helmgras te planten. Ook om te zorgen dat de gevormde duinen niet wegwaaiden met overstromingen tot gevolg. Die bebossing, was een permanente oplossing tegen het stuiven met op de koop toe opbrengst van de houtproductie. Het plan voor de bebossing was er al in 1832. Maar telkens werden de plannen uitgesteld. Het stond niet in de begroting, proefprojecten waren mislukt, goede voorbeelden in Frankrijk zouden hier niet lukken vanwege het koudere klimaat, er waren meningsverschillen over de gebiedsgrenzen (van de landgoederen).
In 1909 begonnen ze eindelijk met de aanplant. Die bomen hebben dus ruim 100 jaar kunnen groeien, blijkbaar zonder dat ze het hout nodig hadden of de opbrengst daarvan. Totdat er ineens argumenten kwamen om een deel van deze bomen om te zagen. Niet met als hoofddoel de opbrengst van het hout, maar het laten stuiven van de duinen ten gunste van bepaalde planten- en diersoorten. Veel mensen waren hier tegen. De aanblik van kale zandheuvels met bandensporen van zwaar materieel en grote stapels stammen ziet er uit als het einde der tijden. En als je er van overtuigd bent dat de hoeveelheid CO2 een probleem is, moet je al die levende bomen niet laten staan voor de CO2-opname in tijden dat het aantal deeltjes CO2 in de atmosfeer stijgt? En wat doen ze met deze bomen? Als ze worden verbrand in een biomassacentrale komt in één keer de CO2 vrij die de bomen in vele jaren uit de lucht hebben gehaald. Bovendien kan je in een bos heerlijk beschut wandelen als het er warm is en als het hard waait. En wat heeft een specht aan kale zandduinen?
Blijkbaar zijn ze tegenwoordig wel zo verstandig om niet de bomen te kappen die direct tegen de rand aan staan want dan verdwijnen er weer huizen en landerijen onder het zand. Bij Kattendel (waar een hap uit het duin is gehaald) zie je hoe groot de zandmassa is die kan ontstaan als zand en wind vrij spel hebben. Er liggen daar inmiddels vele meters zand bovenop het fietspad. De fietsenstalplaats wordt steeds als deze deels onder het zand bedolven is verplaatst naar een plek waarvan ze denken dat daar het zand voorlopig niet komt. Het zand rukt daar meters per jaar op. Maar hier is het de bedoeling. Ze noemen het ‘wandelend duin’. Dat tevens bij elke stap groeit. De fietsersbond heeft geklaagd tegen het verdwijnen van dit fietspad. Mensen met weinig kracht kunnen deze hindernis niet nemen. Je moet hier zeker 100 meter een duin over met je fiets, door mul zand. Dat is zeker met een zware elektrische fiets niet te doen. Het stoppen van dit proces door bomen te planten gaat hier niet want het is te dicht bij de zee.
Geef een reactie