Een dag voor de Halve van Haarlem probeerde ik mijn oude trailschoenen met gaten en scheuren te repareren met lijm. Ik vreesde dat ze het niet zouden uithouden tijdens de prestatieloop. De lijmpoging mislukte en ik gooide ze weg. Ik had nog zo’n paar in een stuk minder slechte staat. Die zou ik gebruiken.
Tijdens de loop kreeg ik geleidelijk aan last van mijn rechterhiel. Dat pijntje ging gelukkig weg na een paar dagen. Dit was voor mij reden om nieuwe schoenen te kopen, met een voor mij nieuwe eigenschap: demping. Of dit een goed idee was zal de tijd leren. Ik had bij het startbewijs van de Halve van Haarlem een waardebon voor Run2Day gekregen. Ik besloot het daar als eerst te proberen, hopende die waardebon te kunnen verzilveren. Maar toen ik mijn schoenmaat noemde bleek ik kansloos in die zaak. Ik werd verwezen naar Run X. Na het kenbaar maken van mijn wens en schoenmaat bleek de eerste voorgestelde schoen net te klein. Er was nog één paar over die ik kon passen. Een neutrale hardloopschoen, maatje 49,5, van het merk Brooks. Die paste. Ik kon nog een (gratis) loopanalyse laten doen. Dat bleek allemaal goed met die schoenen aan. Ik had verder geen keus dus ik nam ze.
De week daarop liep ik weer eens de ParkRun, in het Schoterbos. Met de gloednieuwe schoenen. Verslag hiervan volgt. Tijdens de loop kreeg ik toch weer last van mijn rechterkuit. Misschien nog een overblijfsel van de Halve van Haarlem. Een paar dagen later liep ik de Groene Route in Nationaal Park Zuid Kennemerland. Dat ging niet echt van harte. Geen pijntjes, maar wel een beetje slapjes. De dagen daarna had ik pijn in mijn linkerknie. Dus nam ik een paar dagen extra rust om te herstellen.
Geef een reactie