Op de eerste Kerstdag deed ik voor het eerst mee aan de traditionele Parnassia-Pier-Parnassialoop van Loopgroep03. Een paar weken eerder had ik deze route ook al gelopen met de FlowRunners, maar nu waren er aanzienlijk meer lopers.
Ik fietste door de duinen naar Parnassia. Onderweg werden mijn voeten nat doordat het fietspad op twee plaatsen, voorzien van borden met ‘je mag er door’, ondergelopen was. Droge voeten was hier mogelijk geweest door de mat oranje latten gemarkeerde omleiding te volgen.
Ik kwam drie minuten voor de starttijd aan. Handig, dat scheelt wachten in de kou, hoewel het niet koud was. Weinig wind en een graad of tien. De groep begaf zich naar het strand alwaar een start- en finishlijn in het zand was getrokken. Een foto en we konden gaan. Met (weinig) wind mee liepen we richting de zuidpier, die je niet zag door mist.
Eenmaal bij de pier ontdekte iemand dat er een zeehond was. We lieten het beestje zoveel mogelijk met rust en klommen op de Pier om ons naar de vuurtoren te begeven. Daar kwamen we even op adem en gingen op de foto.
Daarna terug. De zwakke wind voelde desondanks stevig. We waren tenslotte bij IJmuiden, daar waait het altijd het hardst van Nederland. We hadden het tempo er aardig in en even voorbij strandopgang Duin- en Kruidberg begon de vermoeidheid toe te slaan. Ik kon het groepje waar ik mee rende nog wel bijhouden, met enige moeite. Bij Kattendel vond ik het mooi en koos ik mijn eigen tempo tot de finish.
Een aantal namen nog een duik in de zee en velen gingen de strandtent bij Parnassia in. Ik sloeg dat allemaal over en fietste meteen weer naar huis om onderweg mijn inmiddels droge voeten weer nat te laten worden op de natte fietspaden.
Geef een reactie