Categorie: Blootsvoets

Gisteravond liep ik blootsvoets een rondje door Nationaal Park Zuid Kennemerland. Ditmaal een verlengde versie van de Groene Route vanaf Bleek & Berg. Ik liep over de Dronken Delweg die overgaat in de Ezelweg. Maar in plaats van de Ezelweg te nemen, dan zou mijn rondje te groot geworden zijn, sloeg ik linkaf, illegaal, de Waterleidingweg op. Dit maar een klein stukje, want even later kon ik het parallel lopende Iepenpad nemen. Via het Lage Zeeveldspad kwam ik weer terug op de Groene Route.

Als je de kaart van NPZK bekijkt zie je de merkwaardigste namen zoals: Houtglop, Poppy’s kop, Dronken Del, Kattendel, Lattendel, Starredel en Vossendel, Gleuf, Adam’s Vlakje, Kaasvlak, De Hel, Verbrande Huis, Luizenpan. De benamingen van deze stukjes duin maken me nieuwsgierig naar de oorsprong ervan.

In een eerder stukje heb ik al eens een paar betekenissen kunnen achterhalen.

Ik beklom nog twee keer de Starreberg, liep in een rechte lijn, cross-country richting de Oosterplas. Hier liep ik een flinke verzameling duindoornstekels in mijn voeten op. Ik kon ze er eenvoudig weer uittrekken, behalve één. Ik nam nog een korte duik en strompelde richting de ingang en hoorde behalve allerlei vogels ook gejoel van jonge mensen en zag overal geparkeerde en liggende fietsen. De zon was inmiddels onder de horizon. Toen ik even later de zandvlakte vlakbij de ingang passeerde zag ik daar tientallen, misschien wel honderd of meer tieners schreeuwen, lachen, zitten en staan. Onderweg naar huis zag ik nog meer groepjes zandhangers aan komen fietsen richting de duiningang.

Thuis kon ik de stekel zonder al teveel moeite verwijderen met een naald, een pincet en een felle lamp.

Vanmorgen was ik vroeg wakker, even voor 4:00. Normaal gesproken ga ik dan een poging doen om weer in slaap te vallen. Ditmaal niet. Ik zette de radio aan en even later hoorde ik gestommel boven. Mijn dochter moest de bus van 5:07 op het station halen om naar Schiphol te gaan. Niet voor een vakantie maar om er te werken. Het regende flink. Mijn aanbod om haar met de auto naar het station te brengen sloeg ze niet af. Daarna had ik nog wel zin om nog een rondje door de regen te hardlopen. Ik reed vanaf het station door naar de parkeerplaats bij ingang Bleek en Berg. De jongeren waren verdwenen en hadden plaatsgemaakt voor hun afval. Het leek wel een verlaten festivalterrein. De hele parkeerplaats lag bezaaid met blikjes, flessen, bekertjes en kapotte fietsonderdelen, voornamelijk achterlichten. Ook lag er een kampeerder in het bushalte-achtige hokje met de parkeerbetaalautomaat. Toen ik terugkwam na een rondje van 5.5km + een stukje zwemmen was deze verdwenen. Naar mag ik aannemen weggespoeld en verkleumd door de regen. Dat bushokje was niet bepaald waterdicht. Ik was ook doornat maar desondanks niet koud. Het is tenslotte zomer. Vanmorgen vroeg was het reeds 17 graden.

Zondagochtend, half 10. Spitsuur in de duinen. Ik verliet vanochtend op dat tijdstip de duinen via parkeerplaats Bleek en Berg, één van de ingangen van Nationaal Park Zuid Kennemerland. Daar was inmiddels zo’n grote instroom van lopers dat ik het pas in de gaten had toen ze grotendeels voorbij waren. Een groepje van ongeveer 10 lopers waarvan minstens 3 (waarschijnlijk meer) blotevoetenlopers. Ze liepen op dat moment nog over een met kleine steentjes bedekte parkeerplaats alsof het vloerbedekking was. Ik had mijn bril niet op maar had niet het idee dat ze me bekend voorkwamen. Wie waren dat?

Dit was mijn oproep via de Facebook Groep Barefoot Running NL. Ruth opperde dat het deelnemers van een blotevoetenwandeling konden zijn, maar op dat tijdstip en die plek was er volgens blotevoetenwandelingen.nl geen enkele ongeschoeide wandeling. Bovendien liepen ze hard en waren ze gekleed als hardlopers. Tot nu toe geen enkele reactie van iemand uit het betreffende groepje. Mochten die reacties nog komen, dan wordt dat hier uiteraard vervolgd.

Op het platform blotevoetenwandelingen.nl zag ik voor het eerst dat er ook wandelingen bij ons in de buurt werden georganiseerd. Het lijkt erop dat er steeds meer barefoot-enthousiastelingen bijkomen die anderen willen laten ervaren dat het lopen op blote voeten meer is dat het uittrekken van je schoenen.

Nieuwsgierig als ik ben op het gebied van blote voeten, schreef ik mijn dochter en mijzelf in en namen we deel aan een wandeling bij ons in de buurt, onder leiding van Corina Busman. Hoewel er meer mensen op de parkeerplaats (het afgesproken verzamel- en vertrekpunt )aanwezig waren, was het al meteen duidelijk wie er voor de blotevoetenwandeling kwamen. Dat waren, niet heel vreemd, uiteraard de mensen zonder schoenen. De opkomst kon beter, maar we gingen toch nog met 6 mensen op pad. Het was leuk dat er ook een jongen meeliep van dezelfde leeftijd als mijn dochter.

We beklommen de Koepelberg. Het was meer een ontdekkingstocht dan een wandeling. We deelden ervaringen over de verschillende ondergronden en Corina, die verstand heeft van wilde eerbare planten, liet ons onderweg zien en proeven wat we konden eten. Een mooie groene bodembedekker, waar ik anders achteloos langsloop, bleek een smakelijk kruid te zijn, Daslook. En als je brandnetels op de juiste manier plukt, prik je je niet. Met enige aarzeling stopte ik uiteindelijk zelfs een brandnetelblad in mijn mond om te ontdekken dat dit kon en dat de smaak ook best aardig is. We plukten brandnetels, die verdwenen in een thermosfles met heet water. We liepen o.a. over mos, schors, naalden, bosgrond, zand, gras, boomstammen en bladeren.

Het was wel wat frisjes. Als je dan over bladeren of dennennaalden loopt is dat een stuk aangenamer dan koude bosgrond. Ik ben gewend om hard te lopen op blote voeten. Dan krijg ik niet zo snel koude voeten. Dat kan zelfs nog op een bevroren ondergrond. Maar nu kreeg ik dus koude voeten.

Bij het uitkijkpunt op de Koepelberg gingen we in de zon zitten onder het genot van een kopje verse brandnetelthee. Heerlijk. Ik zag dat er een draad met kapotte ballonnen in de struiken hing. Deze hebben we losgemaakt en afgevoerd. Dieren kunnen hierin verstrikt raken of het aanzien voor voedsel.

Na afloop gingen we nog even met onze voeten in een regen- en modderplas. Thuis deden we onze voeten in een lauwwarm weldadig voetenbadje met meegekregen kamillethee waarna de voeten weer mooi schoon waren en heerlijk begonnen te gloeien.

Voor Corina is wandelen op blote voeten onderdeel van het krijgen van een sterkere verbinding met de natuur en met de seizoenen. Ik had dit zelf al (hardlopend) ervaren, maar als je wandelt kan je het allemaal een stuk bewuster beleven. Bij het hardlopen ben je bijna continu bezig met waar je je ene dan wel je andere voet neerzet. Dan heb je, vooral op de wat meer aandacht vragende paden, weinig tijd om te zien wat er om je heen gebeurt. Dit moet ik vaker doen.

Wil je ook eens meewandelen? Kijk dan op blotevoetenwandelingen.nl voor de eerstvolgende blotevoetenwandeling bij jou in de buurt.