Liever de duivel die je kent

Buiten lopen op blote voeten is fijn. Bijvoorbeeld na een warme dag ’s avonds de hond uitlaten over de opgewarmde stoeptegels. Maar het kan ook minder fijn zijn. Als je bijvoorbeeld ineens met je hiel op een kiezelsteen stapt. Dat is minder erg dan glas, maar stappen in glas komt zo goed als nooit voor. Toch gaan daarover de meest gehoorde opmerkingen als je blootsvoets loopt in de openbare ruimte. En niet: ‘ben je niet bang voor kiezelstenen?’ Je heb ook stoeptegels met een soort antislipprofiel. Dat komt ook voor op asfalt. Als je daarop loopt voelt het aan alsof je elke stap in je voetzool wordt gebeten. Asfalt met hele kleine steentjes erop. Allemaal tegen uitglijders. Maar ongeschoeid glijd je niet zo snel uit en heb je daar alleen maar last van. Soms zoveel dat ik uitwijk naar de berm. In de berm ligt vaak gras. Barrevoets in het gras. Veel beter kan het niet worden. Het gras zal het niet echt fijn vinden maar het deert het ook niet. Als er maar genoeg overheen gelopen wordt wijkt het vanzelf en ontstaan er paden. Dat soort paden is ook een lust voor de naakte voetzool. Maar gras is verraderlijk. Er kan bijvoorbeeld hondenpoep tussen de sprietjes liggen. Dat is overigens geen probleem want hondenpoep gaat makkelijker van een voetzool dan van een geprofileerde schoenzool. Er kunnen zich ook scherpe voorwerpen bevinden in het gras. Onzichtbare scherpe voorwerpen. Weet ik uit ervaring. Dus: loop liever op een licht bijtende straat dan in mogelijk hard bijtend gras.

Better The Devil You Know


Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.