De jongste dochter had een slaapfeestje, oftewel een wakkerfeestje. Toen het tegen de ochtend liep wilden ze gaan slapen en kreeg er één heimwee. Die werd opgehaald en omdat ik toch al wakker was ging ik er uit en fietste naar de Oosterplas om een frisse duik te nemen, een volledig rondje zo dicht mogelijk langs de oevers. Ik was dit keer de enige zwemmer. In het weekend komen ze blijkbaar wat later zwemmen hier. Ik fietste huiswaarts, liet de hond uit en ontbeet.
Vervolgens stond de schoonvader van de middelste dochter voor de deur om mij op te pikken voor de KAV Holland Duintrail. Deze loop is er al vele jaren maar was mij (die dacht alle plaatselijke loopjes al gelopen te hebben) onbekend. De start van deze informele loop was bij ingang Midden Herenduinen en kende drie afstanden: 7K, 13K en 20K. Ik stond klaar voor de start van de 20K om 9 uur, de vermelde starttijd. Er was geen tijdsregistratie geen startschot of ander startsignaal. Even na 9 uur besloot iemand te gaan lopen en de rest besloot te volgen. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt. De koploper was al snel uit het zicht verdwenen. Ik bleef een tijdje achterin een groepje lopen. Dit groepje splitste in tweeën waarvan ik bleef hangen in de achterste helft. Toen mijn groepje (op mij na) een lintje miste en ± 50 meter moest omlopen liep ik ineens voor het groepje uit. Ik besloot dat ik dit graag zo wilde houden. Nu liep ik solo en het groepje achter mij raakte steeds verder achter. Bij de strandopgang deed ik mijn schoenen uit. Ik had inmiddels wat last van zand en wrijving. Ik besloot aan de duinkant te blijven lopen om een stukje af te snijden nadat ik twijfelde om nog even af te koelen in de zee vanwege de warmte. Door zo’n afkoeling kan je daarna je voordeel doen. Aan de duinkant was het zand zeer mul, dus langs de waterlijn zou sneller geweest zijn. Eenmaal terug in de duinen trok ik mijn schoenen weer aan. Dat was een beetje een worsteling zoals je dat af en toe hebt met die teenschoenen. Het groepje, nog wat verder uitgedund, kwam snel dichterbij. Desondanks had ik mijn schoenen op tijd aan om het groepje voor te blijven. En zo bleef ik ze de rest van de loop voor. Ik eindigde binnen twee uur. Niet gek voor zijn afstand in dit terrein. Er was appeltaart die extra goed smaak na zo’n inspanning.
Daarna naar huis om mij voor te bereiden op het Woonprotest. Ik ging met mijn oudste dochter en haar vriendin. Alleen ging ik met de fiets en zij met de trein. Ik fietste naar het Westerpark in Amsterdam. Omdat ik mijn fiets niet het manifestatieterrein mocht opnemen en ik geen slot mee had verstopte ik mijn fiets in wat struiken naast de Gashouder. Daarna voegde ik mij bij de toestromende betogers en even later ook bij mijn dochter. Het had bij aanvang een beetje de sfeer van een festival. We zaten in een nazomers zonnetje in het gras. Er stond een podium en er kwam reggaemuziek uit een muur van boxen. Een DJ mixte allemaal nummers aan elkaar die iets met het thema wonen te maken hadden. Er waren veel protestborden en er waren sprekers. Er was een rapper, een dichter en een punkband (Hang Youth). Al snel waren er twee uur om en ik moest gaan. Dit was vlak voor de menigte vertrok naar de Dam.
Ik fietste naar Nieuw-Vennep. Hier deed ik precies 2 uur over. Alleen al 1 uur om Amsterdam uit te komen via o.a. het Rembrandtpark en het Amsterdamse Bos. Als je fietsknooppunten volgt en een lijstje met knooppuntnummers je enige navigatiemiddel is, is het niet handig als er omleidingen zijn. Ondanks dat bleef ik (met wat zoekwerk) redelijk op de uitgestippelde route. De wind was niet heel gunstig. Boven de dijk langs de ringvaart vlogen de vliegtuigen heel laag. Dit is een gebied met binnendijks Schiphol en buitendijks een langgerekt gebied voor waterrecreatie. Leuk als je van vliegtuigen en boten houdt.
Ik verliet de dijk in Burgerveen en fietste de 13 rijstroken van de A4 over, via een brug gelukkig. Eenmaal in Nieuw-Vennep kon ik op de verjaardag van mijn zwager in de tuin en in de zon vertoeven met een biertje waar ik vreselijk aan toe was. Daarna nog een biertje en lekker eten. Na de laatste hap was het alweer tijd om te gaan om de ondergaande zon voor te zijn. Toen ik mijn huis bereikte was deze reeds onder.
Ik had verdeeld over de dag ruim 90 kilometer gefietst. Ik was slechts iets meer dan 1 kilometer zwemmen, 1 kilometer lopen en nog 10 kilometer fietsen verwijderd van een halve triatlon. De schade was 1 blaar, 2 dagen spierpijn en nog zeker 3 dagen inwendig nagenieten.
