“Meneer, gaat u ook zwemmen?”, wierp een jongen naar me toe die net vergezeld van een klein groepje te water ging vanaf het kleine strandje van de Oosterplas.

Een half uurtje eerder vertrok ik op de fiets vanaf mijn werk. Het was droog en ik wilde nog een rondje lopen en een duik nemen in de duinen. De lucht kleurde langzaam zwart en het begon te spetteren. Even later regende het en bereikte ik de duiningang. Hordes mensen kwamen er gehaast uit in een poging zo droog mogelijk te blijven. Het begon ook te onweren en nog harder te regenen. Ik kleedde me om, trok ook een regenjasje aan en zette het op een lopen.

Het werd weer even droog en ik liep een klein rondje. Toen ik bijna de Oosterplas bereikte was het zo donker geworden dat een passerende loper vroeg of ik mijn zaklantaarn bij me had. Het leek wel nacht.

Eenmaal bij het water begon het serieus te hozen. Ik was maar net op tijd in het water. Dit was waaghalzerij met die onweer. Gelukkig leek die nog niet heel erg in de buurt. Ik bleef een beetje bij de kant en was er na 5 minuten weer uit. De jongeren hielden het langer uit.

Ik liep weer naar mijn fiets en het bleek nog harder te kunnen plenzen. In de duinen is niets vlak en overal stroomde water. Ik fietste de duinen uit, naar huis.

Een beetje regen kan best leuk zijn, en is niet alleen goed voor de plantjes.