Na het eten lag een mooie avond in het vooruitzicht. We besloten naar Parnassia te gaan, een van de schaarse plekken waar honden veilig en legaal eindeloos kunnen rondrennen. Ik ging al hardlopend daarheen. De anderen met de auto. Ik liep naar ingang Bleek en Berg en volgde daar de rode route (Oosterplas, Starreberg, Vogelmeer, langs de Hazenberg). Het Laarzenpad was inmiddels Laarzenmeer geworden. Er doorheen waden kon nog wel, maar wellicht zou ik hier bodemdiertjes mee vertrappen, tijd verliezen, kou moeten lijden en er natte schoenen aan overhouden. Dus ik liep er omheen en even later stond ik op het strand. Toen even later de rest arriveerden kon de hondenpret beginnen. Bailey rende als een dolle door het zand, trotseerde de kustlijn en groef gaten. Geen andere honden te zien, maar uiteindelijk bleek er toch één hond te zijn waar hij mee kon spelen. Ik kreeg het inmiddels koud, maar de zonsondergang was weer adembenemend mooi. Toen we de Zeeweg opreden verscheen er een enorme vuurrode bal in de achterruit van de auto.


Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.