Heemstedeloop 2015 – PR

Ik was niet van plan om dit jaar mee te doen aan de Heemstedeloop, maar toen mijn broer en zijn zoon zich hadden ingeschreven voor de 5 kilometer kon ik natuurlijk niet achterblijven. Voor mijn neefje was het zijn eerste prestatieloop, dus leuk om mee te maken. Een tactiek die bij mij al een paar keer goede resultaten heeft opgeleverd is het achteraan starten. Je bent dan wel in het nadeel doordat je soms even moet wachten bij het inhalen op de smalle stukjes.

Het startschot klonk en we hoefden nog niet te lopen. Na bijna 2 minuten kwamen de laatste lopers voor ons in beweging. Toen de bezemfietsers begonnen te weg te rijden begonnen ook wij te lopen. Ik koos het fietspad omdat dit vrij leeg was, in tegenstelling tot de brede Zwemmerslaan. We waren nog geen kilometer onderweg of ik werd ingehaald door mijn familieleden. Ik dacht: Dit wordt niks vandaag. Ik probeerde ze bij te houden en dat lukte. Al heel snel bleek dat ze in een iets te hoge versnelling waren gaan lopen, want na een paar honderd meter kon ik ze weer inhalen. In Groenendaal werden we ineens met roodwitte linten een smal voetpad ingetrechterd. Dit zou voor veel oponthoud zorgen, ware het niet dat kans zag om over een boomstam naast het pad te springen en aan de andere kant verder kon lopen. Hiermee, bleek later, had ik meteen mijn broer en neef voorgoed weten af te schudden.

Ik liep in het bos, helaas niet op blote voeten, en had een lekker tempo. Toen ik het bos uitkwam leek het zwaarder te worden. Ik was uit mijn natuurlijke loopomgeving. Later bleek dat ik in mijn poging het tempo vast te houden, juist aan het versnellen was. De 3e kilometer liep ik 4:06 min/km. De laatste kilometer was dat teruggelopen tot 4:30 min/km. Het laatste stuk was zwaar. Ik liep op de grens van mijn kunnen en daar was ik op een gegeven moment klaar mee. Maar ja, opgeven is dan ook zonde. Dan heb je al die snelle kilometers ervoor voor niets gemaakt. En ik dacht: er is misschien een kans dat ik nu een PR aan het lopen ben. Dat houdt je op de been.

En daar was dan gelukkig de finish. 5 kilometer mag dan een rotstukje zijn, als je je longen uit je lijf loopt, lijkt er geen eind aan te komen. Na een medaille, flesje water en een appel in ontvangst genomen te hebben zag ik daar, de snelste ‘bejaarde’ van Haarlem en omgeving, Johan Neve. Hij had wel weer heel goed gelopen, maar de jonge garde is gewoon sneller. Hij werd toch nog negende. Niet slecht want de eerstvolgende 55-plusser werd 85e.

Achteraan starten lijkt een slechte tactiek vanwege de langzame lopers achteraan. Deze hebben immers minder dan het halve tempo van de lopers vooraan, maar zolang je ze kunt inhalen geeft het een enorme boost. De hele weg lang mensen inhalen, dat is leuk. Aan de vijfkilometerafstand deden 649 mensen mee. Ik werd 67ste. Ik kan niet sorteren op de brutotijden, maar ik schat dat ik er zeker 500 heb ingehaald onderweg. Een nadeel van in de voorhoede starten is dat je jezelf kunt opblazen. Dit heb ik een paar jaar eerder ook bij deze loop gehad. Na 1 kilometer te snel gelopen te hebben, ik liep achter mijn broer aan die op dat moment een stuk sneller was, was het batterijtje op. Ik ben toen wel doorgelopen, maar omdat ik wist dat er geen snelle tijd meer inzat kon ik de resterende afstand rustig uitlopen.

Na afloop fietste ik nog even door Groenendaal om een glimp op te vangen van de eerste lopers van de 10 kilometer
Na afloop fietste ik nog even door Groenendaal om een glimp op te vangen van de eerste lopers van de 10 kilometer

De tactiek bleek goed te werken want ik kon mijn PR aanscherpen met 4 seconden. Het oude PR stond op 21:44 en stamde uit 2011 (Letterenloop). Ik weet trouwens bijna zeker dat achteraan starten niet de allerbeste tactiek is en dat ik misschien met mijn Garminhorloge het tempo beter kan doseren en door meer voorin te staan in het startvak toch nog een betere tijd zou kunnen neerzetten. Maar, ik loop altijd op gevoel en zonder vooraf een tempo te bepalen. Ik ga ook nooit een wedstrijd in om met voorbedachte rade een PR te lopen. Als het gebeurt, dan gebeurt het. En uiteraard bepalen de trainingen vooraf grotendeels de prestatie. En met trainingen loop ik bijna altijd langzaam. Het is dat ik vaak veel heuvels beloop. Dat zijn mijn geheime intervaltrainingen.

Ik liep deze keer niet blootsvoets vanwege het ruwe asfalt onderweg en de ongelijke klinkers. Vorig jaar liep ik vanwege het ruwe asfalt een stuk door de grasberm en waarschijnlijk lag daar iets scherps want ik kwam toen met een bloedende voet over de finish.

Op naar het volgende persoonlijke record dan maar. En op naar nog een lange hardloopcarrière, want ik zag vandaag een paar krasse knarren lopen, zo wil ik ook wel oud worden. Ik wil ook meedoen aan loopjes op mijn 75ste of 80ste. Maar niet met de bezemfietsers op de hielen. Of wel, wat maakt het dan nog uit.

 


Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.