Bijna 2 weken geleden al. Mijn glibberige duinloop. Dicht tegen het einde van de route kreeg ik pijn in mijn rechtervoet. Nou heb ik wel vaker wat pijntjes opgelopen tijdens het hardlopen, maar die waren allemaal binnen één tot enkele dagen verdwenen. Deze pijn dus niet. Ik kan al niet eens meer gewoon wandelen zonder pijn.
Maar zoals bijna alle mankementen aan het lichaam zal deze hoogstwaarschijnlijk zonder ingrijpen en met een beetje rust vanzelf weer verdwijnen. Het vervelende is wel dat ik dus nu al bijna 2 weken niet train. Met de Egmond Halve Marathon in zicht (die ik nu al heb teruggebracht naar een kwart marathon) is dit geen goed teken. Ik kan niets anders doen dan gewoon afwachten tot het weg gaat. Als het er na een maand nog is, zal ik mijn fysiotherapeut raadplegen. Zoals het er nu naar uitziet, geen Egmond en misschien ook geen Oliebollenloop.
Update 18 december
Bah, nog steeds. Dus ook de kwart marathon wordt een probleem. Maar ik denk nog steeds dat het vanzelf overgaat. Het is waarschijnlijk ontstaan door een aantal factoren.
- Ik ging een afstand lopen waar ik nog niet aan toe was.
- De omstandigheden waren extreem te noemen. Ik had natte en relatief koude voeten en maakte vele corrigerende bewegingen tijdens het bijna uitglijden en ontwijken van plassen.
- De gewenning aan de minimalistische schoen is nog niet voltooid.
Conclusie: De blessure is mijn eigen schuld.
Update 1 januari
Eindelijk is de pijn bijna weg. Klein stukje geprobeerd te rennen tijdens het wandelen, maar toen bleek de blessure nog niet weg te zijn. Nog even rustig aan doen dus.
Geef een reactie