Door de regen op de fiets naar Beeckestijn. Daar aangekomen was ik nog net op tijd om mee te rennen met de maandelijkse gezamenlijke duurloop van de Zenrenners. Dit keer een rustige opkomst.
Vijf lopers liepen, gewapend met hoofdlampen, het donkere Beeckestijn in. De paden stonden grotendeels blank waardoor niemand na 1 km nog droge voeten had. Het was voor de tijd van het jaar warm waardoor onderweg nog het een en ander aan kleding uitging, waardoor we nu eindelijk ook weten waar die mouwen nu eigenlijk voor dienen. We liepen nog een paar keer het landgoed uit en weer binnen en na een klein uur stonden we weer op de parkeerplaats waar we startten.
Daarna weer op de fiets terug. Ik dacht ergens op een fietspad te fietsen maar dat bleek een voetpad te zijn. Na het passeren van een uitrit, waarbij ik door het donker een soort van stoeprand over het hoofd zag, bleek mijn achterwiel een flinke slinger rijker te zijn. Goed, ik bleef keurig op de fiets en kon mijn weg vervolgen omdat het wiel niet aanliep.
De afbeelding laat de gelopen route zien (helaas zonder kaartlaag).
Vanmorgen was ik blij verrast dat ik een pijnloze rechterkuit had. Dat klopt niet met mijn tabel. Maar dat vind ik natuurlijk best.
Wil je ook een keer meelopen? Kijk op de Zen Renners Facebookpagina.
Geef een reactie