Dit jaar organiseerde Paula voor de vierde keer de Traditionele 1e Kerstdag UHT (Utrechtse Heuvelrug Trail). Dit jaar was ik er voor de tweede keer bij.
Carpoolend met Peter en Paula reden we naar Station Driebergen-Zeist, alwaar we ons bij de rest van de lopers voegden. Het was een flink gezelschap want naast de lopers die zich bij Paula hadden aangemeld sloot zich nog een ander groepje aan. Het was nog even wachten op Camiel, die had zich verslapen en uiteindelijk vertrokken we toch nog zonder hem, terwijl, naar later bleek, hij slechts op twee minuten achterstand zat. Hij had ons nog in kunnen halen, ware het niet dat hij verkeerd liep.
Bij de start hadden we regen, maar na een aantal kilometers werd het droog en na verloop van tijd begon zelf de zon te schijnen. Toen het even later weer begon te regenen werden we getrakteerd op een fraaie regenboog. We liepen vanaf het begin te snel (5:30min/km). Het tempo moest eruit want dat was niet voor iedereen goed vol te houden. Dat werd geregeld door een gedisciplineerd iemand (Inge) voorop te laten lopen. Niemand mocht haar voorbij.
Ik had verwacht dat we De Kaap (uitkijktoren) nog wel aan zouden doen, maar we weken niet van de officiële MudSweatTrails route af. Ergens was het pad meerdere malen achter elkaar afgezet met versperringen van takken. Waarom was niet echt duidelijk, maar we hielden ons aan de route.
Onderweg werden loopervaringen en loopplannen uitgewisseld. Er liepen vrijwel alleen ultralopers mee (mag ik mezelf ook zo noemen na 1 ultraloop?). Voor de meesten die meeliepen was een afstand van 100 kilometer geen uitzondering.
Tot het fotomoment op de Amerongse Berg ging het allemaal goed, daarna kreeg Henk last van kramp. Tot het eindpunt moesten we steeds vaker stukjes wandelen. Ik vond dat geen probleem, want ik begon ook best moe te worden. De fanaten en de mensen die het koud kregen pasten zich aan door tijdens de wandelmomenten stukjes heen en terug te rennen.
Uiteindelijk was daar station Rhenen. Het andere groepje had de auto daar geparkeerd en uit de kofferbak kwam bier en krentenbrood tevoorschijn. De vertrektijd van de trein was uitstekend getimed, want er was tijd om het lekkers te nuttigen om even later in de trein te stappen en te vertrekken. Prettig om te ervaren dat de trein er ook nog best lang doet over het stuk dat we gelopen hadden.
Op station Driebergen-Zeist stapten we weer in de auto richting de andere kerstactiviteiten, voornamelijk gericht op eten, drinken en natuurlijk gezelligheid.
Geef een reactie