Regenpak aan, wind en natte sneeuw trotserend, fietste ik naar de Oase. Dit is de ingang van de Amsterdamse Waterleidingduinen waar de start plaatsvond van de (bijna) jaarlijkse Oliebollenloop georganiseerd door IJsclub Haarlem.

Normaal gesproken is de ijsclub gebaat bij een glad parcours, maar bij de Oliebollenloop hebben de deelnemers geen schaatsen aan, dus zat ik tot 10 uur van de betreffende dag nog in spanning of de loop doorgang zou vinden. Wel barre omstandigheden, maar een stroef parcours, op de modder en het natte gras na.

Ik schreef me in bij mijn collega, tevens lid van de IJsclub, en ging op zoek naar een schuilplaats tot de start. Die was er in de vorm van een droog verwarmd bezoekerscentrum. Ik deed mee aan de vijf kilometer, die startte om 12:05. De 10K en de 21.1K startten om 12 uur. Toen die waren vertrokken begaf ik me naar de startlijn. Ik voegde mij in op een plek tussen de deelnemers waar ik ook schatte te finishen om op het juiste tempo te kunnen vertrekken.

Een kopgroep verdween al snel uit zicht. Een tweede groepje, waar ik bij zat, was nog een beetje het juiste tempo aan het vinden. Ik dacht dat ik te snel was gestart, maar dat bleek niet zo te zijn, want ik kon al vrij snel een aantal lopers inhalen die blijkbaar wel te snel waren gestart. Even later liep ik geruime tijd naast een jongen van een jaar of negen. Samen haalden we nog iemand in en even later kon ik de jongen ook achter me laten. Ik liep n.l. rechtdoor in plaats van er omheen, op FiveFingers, dwars door de diepe ijskoude plassen. Mijn voeten waren inmiddels toch al nat.

Ik liep net wel of net geen PR. Ik lette n.l. niet heel goed op. De klok gaf iets van 26:45 aan. Daar moest dan nog 5 minuten vanaf want dit was de tijd vanaf de start van de andere afstanden. Dus een eindtijd van 21:45. Mijn PR op de 5 is 21:44. Maar, volgens Afstandmeten.nl is de afstand slechts 4,79K.

Toen nog een oliebol en vervolgens tegen weer en wind weer naar huis gefietst. Dat was mogelijk zwaarder dan de loop zelf.