Ik zag de aankondiging van dit evenement en schreef mij onmiddellijk in omdat er maar max. 25/30 mensen mee konden doen. Trainen deed ik voornamelijk op het Kopje van Bloemendaal. Mijn doel was om niet laatste te worden. Inmiddels is alles achter de rug en heb ik er eindelijk een verslag van gemaakt.
1. De Pyramide van Austerlitz
Dit object is gebouwd in 1804 gebouwd door Nederlandse en Franse soldaten om ze iets te doen te geven tijdens het lange wachten. De piramide was in 27 dagen klaar.
Start: zaterdag 24 maart, 10:00 uur
Hoogtemeters: 1012, 44 x 23m/93 treden
Afstand: 4,6km, 1 x 200m (om de pyramide) + 44 x 2 x 50m (trap, platform)
De smalle, ijzeren trap had leuningen aan weerszijden en in het midden, zodoende kan er tegelijkertijd iemand omhoog en omlaag lopen. Om snelle deelnemers kans te geven als eerste de trap te bereiken liepen we vanaf de start eerst een rondje om de piramide. Het snelheidsverschil was groot. Normaal traplopend, 2 treden tegelijk of dribbelend trede voor trede, al dan niet gebruikmakend van de leuning om je aan omhoog te trekken. Op de smalle trap moest zowel omhoog als omlaag worden ingehaald. Dit was passen en meten, maar het ging. Op de top van de piramide staat een obelisk. Eenmaal boven liepen we hier een rondje omheen alvorens weer af te dalen. Ook dit was weer een gelegenheid om de snelleren voorrang te verlenen en de langzameren voorbij te gaan. Ook beneden was een klein lusje waar dit mogelijk was. Veilig en snel naar beneden kon dankzij de trapleuningen. Na 1 uur klonk de koebel als teken dat de winnaar klaar was met het laatste rondje. Ik moest vervolgens nog bijna 20 minuten.
Tijd: 01:22:53
Positie: 18e van de 23 gefinishte heren
2. Emma Pyramide, Velp
In het kader van werkverschaffing werd in 1891 een uitkijkberg gemaakt, die iets weg had van een piramide. Later werd er een uitkijktoren aan toegevoegd. In 2011 is de toren vernieuwd en verhoogd.
Start: Zaterdag 14 april 2018, 10:00
Hoogtemeters: 1026, 18 x 57 meter
Afstand: 9,9km, 18 x 550 meter
Eigenlijk was ik iets te laat van huis weggereden en onderweg miste ik een afslag. En ik wist niet precies waar de startlocatie was. Na enig zoeken vond ik deze een paar minuten voor de start. Mijn naam was al doorgestreept. De deelnemers wachtten nog even tot ik mijn startnummer had opgespeld en we begonnen met de 2e VK. Eerst een stukje omhoog over een zeer ongelijk (technisch) pad met boomwortels, daarna een stukje vals plat door het bos, over een spiraalvormig pad de Emma Piramyde op en daarna het beklimmen van de uitkijktoren. Daar een rondje om het trapgat en vervolgens alles in omgekeerde richting weer naar beneden. Daar moest je je startnummer roepen en werd er weer een ronde genoteerd door de organisatie. Het smalle technische paadje was extra lastig. Een single track waar deelnemers in uiteenlopende snelheden omhoog en omlaag gingen, dus vele malen ruimte maken of ruimte afdwingen door even naast het pad te gaan of gewoon doorlopen en een ander het ad af laten gaan. Over het algemeen kreeg het dalende verkeer voorrang. Op dit parcours, met een wat horizontale afstand, waren de skyrunners in het nadeel en de trailrunners in het voordeel. Blij dat ik klaar was na 18 rondes. Twee deelnemers liepen door een telfout een rondje extra.
Tijd: 02:13:55
Positie: 15e van 22 gefinishte heren
3. Langste trap van Nederland, Landgraaf
De Wilhelminaberg is een kunstmatige heuvel op het grondgebied van de gemeente Landgraaf. De heuvel is ontstaan als steenberg van de Staatsmijn Wilhelmina en is in de jaren 70 van de 20e eeuw omgevormd tot recreatiegebied.
Start: 21 april 2018, 10:00 uur
Hoogtemeters: ± 975, 13 x 75m/508 treden
Afstand: 6,4km, 13 x 2 x 248m
Helemaal naar Landgraaf, en dat voor een paar keer die trap op! Gelukkig deed iemand een oproep om te carpoolen. Zo konden we een groot deel van de weg met 3 deelnemers met 1 auto afleggen. We waren ruim op tijd en het was warm aan het worden. Als je beneden aan die trap staat lijkt de top bijna onbereikbaar vanwege het perspectivische gezichtsbedrog. Onderaan is de trap breed en bovenaan smal. Omhoog kijken is onderweg dus niet aan te raden. Na het startschot begon ik enthousiast met 2 treden tegelijk, daarna afwisselend enkele of dubbele treden, omhoog dribbelend en gebruik makend van de leuning om mezelf gemakkelijker omhoog te bewegen. Naar beneden kon via een paadje door het gras naast de trap. Hoewel dit veel afremkracht koste, bleek dit een enorm voordeel t.o.v. de deelnemers die afdaalden via de trap. Ook was het oppassen bij de dwarshekjes, geplaatst om het mtb-ers lastig te maken hier af te dalen. Het werd heel warm en de vermoeidheid nam bijna exponentieel toe. Een paar deelnemers stapten zelfs uit. Na de finish moe maar voldaan, heel veel dorst en 4 dagen spierpijn.
Uitslag: 9e van de 17 gefinishte heren
4. SnowPlanet, Spaarnwoude
Indoorskibaan in recreatiegebied Spaarnwoude. Op de skipiste heerst een constante temperatuur van -5° Celsius.
Start: 28 april 2018, 9:30 uur
Hoogtemeters: ±1000, 38 x 27?m
Afstand: 12,9km, 38 x 2 x 170m
Ha, ik kon deze keer gewoon op de fiets naar de startlocatie! Deze keer werd er gelopen met chip omdat er meer mensen meededen. Dik ingepakt, muts, vest, handschoenen. Omhoog lopen ging prima, al had ik al bij de 2e keer besloten snel omhoog te wandelen in plaats van (hard)lopen. Het wegglijden viel me mee. Alleen op het steilste stuk, bijna bovenaan gleed ik af en toe een klein stukje naar beneden. Naar beneden was een verrassing, hoe zou dat gaan? Ik zag anderen gaan, sommigen snel, anderen voorzichtig langzaam. Ik besloot te doen alsof het een zandberg was. Lekker naar beneden struinen met grote passen. Alleen zakte je hier wat verder weg en het glibberde hier en daar. Dit deed ik vervolgens alle afdalingen en viel niet 1 x. Sommigen gingen sneller omhoog, maar langzamer omlaag. Al snel deed ik mijn vest en mijn handschoenen uit. 38x dit intensieve rondje is best veel, dus ik fietste op de terugweg wat langzamer dan op de heenweg.
Uitslag: 14e van de 21 gefinishte heren
Uitreiking hoodies in MST-winkel, Zoetermeer
24 mei 2018, 19 uur
Meteen vanuit mijn werk nam ik de trein naar Zoetermeer. Iets van 1 uur en 3 kwartier reizen. Met de auto zou ik er ongeveer net zo lang over gedaan hebben in de drukke avondspits. Vanuit station Zoetermeer-Oost was het nog bijna 2 km lopen naar de MST-winkel op een industrieterrein met metaalstraatnamen. Onderweg was een stoep zo bezaaid met hondenpoep dat je de drollen bijna niet kon ontwijken. Het was leuk om de meeste deelnemers weer te zien en de mensen waarmee ik had gelopen ook eens te spreken. Er werden pizza’s en salades aangerukt en er was bier in een soort van hoestdrankflesjes. We kregen officieel onze beloofde hoodie (in de vorm van een windjack) uitgereikt. Een zeer licht jackje in de kleuren geel en zwart met op de achterkant het logo van het Vertical K gebeuren met de namen van de plaatsen waar we de VK’s hebben afgelegd. Ook was dit een leuke gelegenheid om eens te kijken in deze fraaie winkel vol nuttige en mooie spulletjes voor trailrunners. De terugweg was niet echt een succes. Ik liep terug naar het station met Justus en kon het station niet binnenkomen via het poortje vanwege een te laag OV-chipsaldo. Daarom liepen we samen door de deurtjes van het poortje. Gelukkig was op het perron een automaat. Ik laadde de kaart op en moest mijn ov-kaart gebruiken om weer door het poortje naar buiten te gaan om vervolgens weer terug door het poortje te gaan om in te kunnen checken. Fout fout fout! Toen bleek mijn saldo weer te laag. Het opladen was dus mislukt. En ik miste de trein. Nog een keer opladen, uitcheck, inchecken en hetzelfde gebeurde weer. Ik gaf het op en wachtte op de volgende trein. Daar uitgezocht met de conductrice waardoor het fout was gegaan. Als je uitcheckt zonder ingechecked te zijn gaat er 20 euro van je saldo af. Dat is precies de hoeveelheid die ik er 2x had opgezet. Op station Den Haag Centraal heb ik alles recht kunnen laten zetten bij de servicebalie. Ik heb een paar verbeterpuntjes voor de NS:
- Sluit het perron niet af met poortjes
- Als je dat wel doet: Zet er dan een automaat bij
- Schrijf geen 20 euro van de kaart als iemand uitcheckt
Maar goed, ik dwaal af. Deze VK-serie was bijzonder leuk. Veel uiteenlopende mensen deden mee. Jong, oud (ik), snel, langzaam (ik). Met als doel wat extra trainen voor een bergtrail, proberen te winnen of gewoon voor de uitdaging (ik). De uitslagen waren wat lastig te vinden maar ik bleek 14e geworden te zijn in de uitslag van de 24 deelnemende heren.
Mijn doel om niet laatste te worden was ruimschoots gehaald. Wat ik hier gemerkt heb is dat de Wilhelminaberg het meeste spierpijn opleverde. Dit, waarschijnlijk vanwege de lange klimmen. Als ik nog eens een bergtrail ga doen zal ik deze locatie zeker nog een keer aandoen. Misschien kan ik dat dan wel combineren met Pinkpop.
Geef een reactie