Kennedymars Sittard 2007

Paaszaterdag 7 april 2007

Trainen moest ik. Voor de 4-daagse van Nijmegen. En als je toch aan het trainen bent, waarom dan niet van de gelegenheid gebruik maken om er een kennedymarsje in de passen. Ik had een paar vrienden en mijn broer overgehaald om mee te gaan. Wij hadden immers samen ooit de Dodentocht meegelopen (niet uitgelopen). Tijdens het trainen vielen de vrienden 1 voor 1 af. Mijn broer en ik bleven over.

Op naar de Kennedymars in Sittard, de oudste Kennedymars van Nederland. We zouden ’s morgens om 5 uur starten, dus was het handig om daar te overnachten. Dat kon. In de sporthal waar het vertrek- en aankomstpunt was. Van slapen kwam weinig, want het was erg rumoerig en de airco maakte herrie. Dus ik was erg blij toen het tijd was om te vertrekken. We stonden redelijk in de voorhoede voordat het startschot klonk.

Helemaal vooraan gingen de snelwandelaars, die er als hazen vandoor gingen. Daarachter kwamen de anderen, waaronder wij, die er ook stevig de pas in hadden. Maar dat hadden we zelf niet in de gaten. Pas toen we bij het eerste rustpunt kwamen, na zo’n 20 km, bleek dat we veel sneller hadden gelopen dan we zelf voor mogelijk hadden gehouden. Het gemiddelde lag boven de 7 km/h. Daarna ging het tempo wel iets omlaag. Het 40 km punt was psychologisch lastig, want je hebt er 40 km op zitten. Alles doet al pijn en je weet dat je nog een keer die afstand moet.

Medaille Kennymars Sittard

Maar onderweg was er ook tijd voor leedvermaak. In het plaatsje Thorn lag authentieke bestrating: kasseien. Wij zaten wat te eten op een bankje en hadden uitzicht op wandelaars die voorbij kwamen op de kinderhoofdjes. Je kon ze er duidelijk tussenuit pikken, de beblaarden. Met pijn vertrokken gezichten bewogen zij zich voort. Gelukkig hadden wij (nog) geen blaren. Desondanks waren de pauzes niet echt aan ons besteedt. Een pauze was wel iets om naar toe te leven, om een doel te hebben op korte termijn. Maar als ik dan eenmaal zat, wilde ik na 5 minuten weer lopen, bang dat de spieren nog verder zouden verstijven. Na de 60 km werd het lastig. Aan de ene kant de pijn en de nog best grote afstand te gaan. Aan de andere kant toch ook het idee dat ik al op 3/4 was en het eind ‘in zicht’. Na 70 km hetzelfde als bij 60 km, maar dan extremer.

We kwamen binnen op nummer 211 en 213 (van de 3326, waarvan slechts 2495 zijn gefinished) in 12 uur en 36 minuten. Toen meteen naar huis. Ik kon nog amper het gaspedaal intrappen met mijn zere voeten.

Hieronder een knipsel uit de uitslag. De volledige uitslag is hier te downloaden.

Nummer/totaal Naam Voornaam Woonplaats Hoeveel Keer Afmeldtijd Tijd
211/2452 Koeckhoven Jesse Haarlem 1 17:36 12:36
212/2452 Klaessens Wil Nederweert 2 17:36 12:36
213/2452 Koeckhoven Ruben Haarlem 1 17:36 12:36

Website Kennedymars-Sittard: kennedymars.org


Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.