Mijn broer en ik stonden aan de start van onze eerste veldloop op de wielerbaan in Spaarndam. Een niet zo ambitieuze, maar wel reële, inschatting deed ons beluiten ergens in het midden van de deelnemers klaar te gaan staan voor de start. Hier waren immers lopers van een ander kaliber (voornamelijk leden van atletiekverenigingen). Vlak na de start ging de meute er als een haas vandoor over de wielerbaan. Even later bleek dat je hier nog een goede positie kon verwerven. Eenmaal in het bos kon er niet meer gepasseerd worden. Daar stagneerde het een beetje door een 1 mens brede loopsliert. Gelukkig kwamen er stukken gras waar je wel weer kon inhalen. Het parcours liep door het bos met veel bochtjes, kleine heuveltjes (of grote hobbels), door modder, over gras, langs slootjes en af en toe een stukje over het asfalt van de wielerbaan. Tijdens 1 van de doorkomsten maakte de commentator nog een opmerking over mijn ‘speciale schoenen’. Struinend, hijgend en glijdend kwamen we na 3 ronden weer op de wielerbaan om richting de finish te lopen. We liepen in een groepje van 3 en ik zette een eindsprint in. Eerder had ik al ik tegen mijn broer gezegd dat een eindsprint er niet meer in zat. Maar zo goed en zo kwaad als het ging deed ik toch een poging. Ik moest nog versnellen in de eindsprint om de finish minder dan een halve seconde eerder dan mijn broer te passeren.

Een erg leuk, lekker gevarieerd loopje over een natuurlijke ondergrond. Is voor herhaling vatbaar. Dit was de eerste van 8 wedstrijden van het Tata Steel/ Runnersworld Cross Circuit. Misschien dat ik er nog wel eentje van meepak.

Afstand: 8,4 km
Tijd: 41:39