Ik had de hashtag #FMTR al een paar keer voorbij zien komen. Een geheimzinnige afkorting maakt nieuwsgierig, dus zocht ik uit waar het voor stond. Full Moon Trail Run dus. Elke volle maan wordt deze loop ergens in Nederland gelopen. Toen ik vernam dat er weer een was, en wel hier in het duingebied, twijfelde ik geen moment en gaf me op. Er kon maar een kleine groep deelnemen. De organisatie (Paula en Remco) heeft via connecties toestemming gekregen om na zonsondergang de duinen in te mogen. Een buitenkans dus. Zelfs mensen uit Limburg kwamen op dit gebeuren af.
Om 20 uur verzamelden we bij station Santpoort-Noord. Een groepje mensen in sportkleding had zich al verzameld toen ik aan kwam fietsen met mijn lamp al op mijn hoofd. Ik stalde mijn fiets, stopte mijn jas in mijn fietstas en liep op de groep af. Ongeveer de helft van de lopers had Fivefingers aan zijn of haar voeten. Eén had zelfs daags ervoor de Halve van Egmond blootsvoets afgelegd. Voor de start had Paula nog een paar instructies. Zo moesten we heel stil langs een paar huizen in het duingebied lopen. Het tempo zou niet al te hoog zijn, de afstand 11,4 uit en thuis en er zouden technisch wat lastige paden in het parcours zitten. Oppassen dus.
Het eerste stukje van het station naar de duiningang liepen we nog breeduit over de goed verlichte openbare weg, maar al snel verdwenen we als een sliert mijnwerkers in het donker. De hoofdlampen brandden op volle sterkte. Vooral om de kleine en grote obstakels op de paden te kunnen onderscheiden. En vergeet de laaghangende takken niet. Kijk je geconcentreerd naar de grond, dan krijg je vol een tak in je oog. Het begin van de avond zat de maan achter een dik wolkendek maar tijdens de loop hebben we constant de maan in het zicht gehad. Zo af en toe ging er iemand voor of achter mij tegen de grond. Dat is het risico van het vak. Dit loopwerk vereist opperste concentratie. tot twee keer toe ging ik ook bijna en kwam er vanaf met wat pijnlijke tenen. Sommige paden kwamen me bekend voor. Toch anders, zo in het donker. Onze gids kan het hele duingebied dromen, dus was er nergens twijfel over het juiste zijpad waar we wel of niet in moesten. Leuke heuveltjes, paden met uitstekende stenen, smalle paadjes met doornstruiken aan weerskanten, vochtige bospaden, door plassen, mulle zandpaden, omleidinkjes om omgevallen bomen, fietspaden, langs watertjes, over boomwortels. Tegen het einde van de trail liepen we onder grote bomen waar honderden vleugels tegelijk klapperden om zo snel mogelijk uit de bomen te verdwijnen. Die vogels waren duidelijk geen nachtelijke lopers gewend.
Uit het bos, op het voetpad, het laatste stukje terug naar het station. Even niet meer hoeven opletten waar je je voeten neer kan zetten. Bij het station werd de volgende FMTR al weer beraamd en de Fivefingervoeten werden gefotografeerd. Dit was één van de toppers uit mijn loopgeschiedenis. Paula en Remco bedankt. Kijken of ik morgen blauwe tenen heb.
Geef een reactie