Jan Knippenberg Memorial 2012

Ik mocht van geluk spreken dat er nog een loper voor mij over was. Tijdens het wachten kwamen met mondjesmaat lopers met reeds ruim 80 kilometer in de benen begeleid door een fietsvrijwillers de timmerfabriek annex verzorgingspost in IJmuiden binnen. Ik kreeg er koffie en een geel/oranje veiligheidshesje. De lopers kregen desgewenst soep, eten, drinken, massage, ehbo en konden hier hun rugzak aanvullen met meegebrachte mondvoorraad. Ondertussen hoorden we van veel uitvallers vanwege het extreme weer. Regen en ijskoude wind tegen. Het strand zelf was zompig. Dat hadden we de avond ervoor tijdens een #FMTR ook zelf ervaren ter hoogte van Bakkum. De lopers die nog in de race waren kwamen daardoor veel later van het strand in IJmuiden. Er was nu een overschot aan fietsbegeleiders.

Na ruim een uur wachten mocht ik richting het strand fietsen. Omdat het inmiddels licht was konden we de lopers vanaf vele kilometers aan zien komen. Na enige oefening wisten we welke stipjes in de verte wel en welke niet bewogen. Om de ijskoude wind in combinatie met de regen te vermijden stonden we tijdelijk tegen een sanitairgebouwtje uit de wind. Carel Schrama coördineerde de fietsers en trotseerde de koud in zijn motorpak. We zaten nu tegen de doorkomstlimiet en zagen een bewegend zwart stipje in de verte die uiteindelijk splitsten in 2 zwarte stipjes. 2 lopers kwamen er aan en die zouden net te laat binnenkomen. Na overleg met de organisatie besloot men de limiet met een kwartier te verlengen, waardoor deze 2 lopers als laatsten door mochten lopen. De rest werd daarna opgevangen in de timmerfabriek.

© 2012 Bas Beentjes

Luc de Jaeger-braet en Wilma Dierx kregen ieder een fietser. Ik mocht naast Luc fietsen. Hij had het duidelijk gehad en zat behoorlijk in een dip. Eenmaal in de verzorgingspost wilde Wilma weer zo snel mogelijk op pad. Omdat ze op het strand voordeel hadden om beurtelings elkaar uit de wind te houden was het zaak voor Luc om bij Wilma te blijven om dit voordeel te blijven behouden vanaf de noordpier bij Wijk aan Zee. Luc dronk snel een soepje en vervolgde zijn weg.

Om de hoek stonden op dat moment de lopers voor de halve JKM te wachten op het startsignaal. Wilma liep er luid roepend dwars doorheen. Ik kon Luc niet bijhouden omdat ik een opgebroken weg over moest met de fiets aan de hand. Daarna moest ik mij nog een weg banen door de wachtende lopers. Na nog geen 10 seconden kwamen de lopers in hoog tempo op ons af. Ik ging aan de kant van de weg fietsen en Luc werd respectvol gegroet en succes gewenst door veel lopers. Even later werd Luc vergezeld van nog een extra fietsbegeleider. Omdat hij ondertussen geen vrienden met de wind was geworden reden we vlak voor of naast hem naar gelang de windrichting wat nog een hele kunst is. Precies het juiste tempo aanhouden, de kortste bochtjes nemen. Hij was erg blij dat zijn bagagegordel tijdelijk in mijn fietstas kon en was ons erg dankbaar dat we hem over zijn dipje heen hadden geholpen. Na het afscheid liepen Luc en Wilma slechts een paar honderd meter uit elkaar, dus waarschijnlijk konden zij hun weg over het strand weer samen vervolgen.

Een relikwie van Luc

Eenmaal thuis vernam ik uiteindelijk dat Luc was gefinisht op 19.53.15. Als 5e en laatste binnen de tijdslimiet van 20 uur met een speling van minder dan 7 minuten! Wilma is helaas niet gefinished. Velen hadden het over een slagveld. Meer dan de helft was halverwege al uitgevallen. Totaal deden er 27 mee aan de hele afstand van 100 mijl. Ik ben heel trots op ‘mijn’ loper. Hij heeft nu 3 JKM’s uitgelopen. Deze ultraloper heeft ook al 4 Spartathlons en 137 marathons op zijn naam staan.


Reacties

3 reacties op “Jan Knippenberg Memorial 2012”

  1. Was zeker weer een mooie ervaring. Enne, wie weet, misschien ben jij ooit ook een deelnemer!

    1. Jesse avatar
      Jesse

      Als ik elk jaar mijn actieradius met 50% vergroot, kan ik volgend jaar een marathon lopen, in 2015 de halve JKM, in 2016 de hele JKM en in 2017 de Spartathlon. Tot nu toe ben ik aardig op schema.

  2. Luc de Jaeger-Braet avatar
    Luc de Jaeger-Braet

    Jesse man, blij je te schrijven in alle rust en verlost van de wind. Het is nog een prachtig verhaal geworden maar Wilma heb ik niet meer teruggezien op het strand. Ze schreef dat ze een cruciale fout heeft gemaakt door niet bij mij te blijven bij het oplopen van het strand. Nog paar keer omgekeken maar zag ze niet en veel tijd was er niet meer over …. Uiteindelijk was de oversteek over de sluizen bij jullie een geslaagde actie : even tempo eruit halen, door de zure appel heen bijten, even bidongordel in je tas , zelfs een kleine stop om te drinken, lekker achter je gekropen en je het vak geleerd 🙂 de volledige fietsbegeleiding tot aan het strand. Er was nog een kleine kans om het te redden en die kans heb ik gegrepen. Ultra staat voor overleven. Na een zware dip komt mijn lichaam er terug helemaal door en dan moet je slim en sluw worden. De oplossing zat in de lopers van de 50 EM die een extra lus gelopen hadden en terug bij ons kwamen op het strand. Op een gegeven moment heb ik er één ( Matthew) uitgekozen om te volgen en terug bescherming tegen de wind te vinden en het tempo vast hielt. Dat was een perfecte keuze en de enige kans om te overleven. Finaal was het nog stressen om de tijdslimiet van 20 uur te halen maar het bleef goed gaan/lopen. Zo zie je hoe belangrijk je was als onderdeel van het succes waarvoor ten overvloede mijn dank en respect voor jullie hulp. Het gaat je goed met je loopcarrière, gezin en werk. Luc

Laat een antwoord achter aan martin Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.