Deel 4 van estafetteblog Ongegrond

  • Deel 1 – Anne van Dalen
  • Deel 2 – Johannes de Loper
  • Deel 3 – Dijkloper
  • Deel 4 – Ikzelf
  • Deel 5 (volgt) – Olaf Landzaat

Aanleiding

Ik kan me mijn eerste meters (rennen) op blote voeten herinneren. Ik was een paar jaar geleden op vakantie bij onze oosterburen en las het boek Born to Run. Mensen die dat boek hebben gelezen zullen wel begrijpen waarom. Wie het nog (steeds) niet gelezen heeft… Kijk het filmpje onderaan dit artikel! Met mijn schoenen nog aan verliet ik de camping en op een onverhard pad trok ik mijn schoenen uit. Na een paar honderd meter gingen ze weer aan. Al die obstakels waar je voeten mee in aanraking kunnen komen! Eenmaal terug van vakantie heb ik FiveFingers aangeschaft. Wel het blotenvoetengevoel, maar met een veilig beschermlaagje tussen mij en de boze ondergrond. Ideaal. Zo heb ik enkele jaren gelopen, afgewisseld met andere minimalistische schoenen en zo nu en dan zonder schoenen.

Blotevoetenschaal

Vorig jaar was ik op zoek naar nieuwe uitdagingen. Ik had het idee om de marathon Scheveningen-Zandvoort te lopen, in de categorie blote voeten welteverstaan. Dus in de zomer en het najaar deed ik aardig wat blootsvoetse trainingen. Toen bedacht ik ook de Blotevoetenschaal. Een schaal van 0 t/m 10 waarbij 1 het meest en 10 het minst geschikt is voor blote voeten met als doel de paden in Nationaal Park Zuid Kennemerland op OpenStreetMap te markeren met deze schaalindeling. Bij schaal 10 heb ik een ondergrond met scherpe stenen en/of glas en/of ijzeren punten voor ogen. Niet echt voetvriendelijk dus. Schaal 0 zou eigenlijk hoogpolige vloerbedekking moeten zijn. Behoorlijk voetvriendelijk.

IJstijd

Ik stopte met onverpakte voeten toen ik tijdens de trainingen geen gevoel meer in mijn voeten kreeg door de kou. Ik zag ook foto’s op internet van iemand die in vrieskou en sneeuw gewoon hardloopwedstrijden liep. Met als resultaat bevriezing. Geen prettige foto’s. Toch heb ik zelf ook, uit nieuwsgierigheid, twee keer op blote voeten door de sneeuw gelopen. Eerst een paar honderd meter en een paar dagen later één kilometer. Meer vond ik niet verantwoord. Wel een bijzonder gevoel aan je voeten, vooral als ze binnenshuis weer op temperatuur komen. Vanwege de ijstijd kon er te weinig ongeschoeid worden getraind, waardoor Scheveningen-Zandvoort voor mij (maar niet voor iedereen) een geschoeide loop werd. De uitdaging was niettemin groot genoeg, mijn eerste marathon. In de periode daarna bleef het koud en de schoenen bleven aan. Uiteindelijk steeg de temperatuur. Ik nam deel aan het EK/NK Barefootrunning (in het VFF-team) en op trainingen ging de schoenen steeds vaker uit.

Strand

Op het strand zijn tal van ondergronden te vinden: Droog (mul) zand, vochtig zand, zand met een laagje water, zand met een laag schelpen, zand met ribbels, zand met schuim, drijfzand, betonzand, bandensporen. Vochtig zand waarin je een lichte afdruk achterlaat is mijn favoriet, op de voet gevolgd door zand met een laagje water. Zand met schelpen is ook te doen omdat de schelpen het zand in worden gedrukt onder je voet. Het zand met de ribbels loopt aanmerkelijk minder fijn. Gelukkig is er vrijwel altijd keuze uit meerdere ondergronden. Als het niet te koud is en je niet te ver hoeft te rennen, dan is er geen enkele reden om je schoenen hier aan te houden.

Duin- en bospaden

In het duingebied zijn nog veel meer bodemvariaties te vinden: Ook hier weer droog en vochtig zand, bosgrond (vochtige aarde), modder, wildroosters, plassen, schelpenpaden, kleischelpen, betonpaden, klinkers, asfalt, dennennaalden, kort gras, paden met úitstekend (niet uitstékend) puin. Mijn favoriet: bospaden. Ze veren en je voeten worden mooi zwart. Concentratie is hier geboden, want dennenappels, losse takken en boomwortels moeten hier ontweken worden. Als de temperatuur het fijnst is voor de blote voeten deze tevens het fijnst voor de teken. Single tracks zijn bij uitstek geschikt om blootsvoets te belopen, maar vanwege de bovenmatige tekenpopulatie zitten je benen en voeten hier binnen de kortste keren onder de potentiële Lymebesmetters. Bredere paden met bermen buiten beenbereik zijn een stuk veiliger. Door de grote variatie aan ondergronden is het elke keer een feest om te lopen in de duinen. De voetjes passen zich langzaam aan de minder comfortabele ondergronden aan.

Openbare weg

Vorige week heb ik voor het eerst de openbare weg betreden met schoenen in mijn handen. Ook hier weer tal van variaties van hoofdzakelijk keiharde ondergrond. De hardheid is echter geen enkel probleem. Mensen zijn voorzien van een ongekende ingebouwde demping. Door optimaal gebruik te maken van deze eigen demping geef je elke schoen het nakijken. Soms kunnen schoenen toch handig zijn op de openbare weg: Op een zonovergoten dag kan het asfalt te heet worden en er bestaat zoiets als fakirasfalt. Alfalt met uitstekende steentjes die bij elke stap proberen je voet binnen te dringen. Mijn voeten zijn helaas nog niet hitte- en prikbestendig.

Tartanbaan

Ook vorige week voor het eerst ongeschoeid de tartanbaan geprobeerd. Tijdens een training op de atletiekbaan had ik mijn Fivefingers gedurende de laatste kilometer niet aan. De baan is niet helemaal glad, maar het liep verder prima. Langere afstanden zijn vanwege die ruwheid meer geschikt voor de gevorderde barefootrunner.

Gras

Ja, gras kan ook lekker lopen afhankelijk van de ondergrond, ware het niet dat gras een plant is die er niet geheel toevallig tegen kan dat je er met je volle gewicht op gaat staan. Als je daar bij stilstaat is het toch merkwaardig om over het gras te rennen.

Obstakels

Gisteren merkte ik dat de naakte voet ook behoorlijk kwetsbaar is. Tijdens een blootsvoetse duurloop door Nationaal Park Zuid Kennemerland kreeg ik na een kilometer of 13 in een onvoorzichtig moment te maken met een grote teen die in aanraking kwam met een boomwortel. Die teen ging bloeden waardoor ik mijn tocht zonder schoenen moest onderbreken met het aantrekken van mijn Fivefingers. Bijna een jaar geleden kwam een andere teen (in Fivefingers) ook in aanraking met een boomwortel en de teen brak. Nou schijnen ze daar iets op gevonden te hebben. Schoenen! Desgewenst met stalen neuzen.

Schoenen zijn ongegrond

Schoenen. Doe ze uit waar het kan of trek ze niet aan als het niet nodig is. In het begin is het misschien wat onwennig, maar ja, dat is logisch als je ze je hele leven hebt ingepakt. Kleine kinderen lopen pijnloos over grindtegels. Mijn eerste stappen over grindtegels voelden ook aan als pijn. Nu voel ik de ondergrond.

De geboren renner


Reacties

3 reacties op “Ongegrond (4)”

  1. Mooi beschreven Jesse, en veelal zeer herkenbaar natuurlijk. En jaloers natuurlijk he, op iedereen die in de buurt van duin en strand woont. 🙂

  2. Typ hier je reactie…
    Eigenlijk is lopen op blote voeten zoals zelf met een heleboel lekkere ingredienten een mooi gerecht samenstellen. De weg daarnaartoe is heel uitdagend en gaat met vallen en opstaan. Je kunt ook een blik Struik opentrekken maar dat is meer zoiets als lopen traditionele schoenen, gaat altijd goed maar is o zo saai.

  3. Goed idee Jesse, die blotevoetenschaal. Handig om in een hardloop-app te stoppen zodat iedereen in één oogopslag kan zien waar het mogelijk is om blootsvoets te lopen.

Laat een antwoord achter aan Anne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.