Ik was, net als 206 anderen, via Facebook uitgenodigd voor een groepsloop in het donker door de duinen van Schoorl. Vanuit mijn werk pakte ik de trein naar Alkmaar. Daar stapte ik om 18:40 op de laatste bus richting St. Maartenszee. Ik stapte uit in Schoorl en liep naar het Klimduin, maar was een half uur te vroeg. Na wat rondgelopen te hebben vroren mijn vingers er inmiddels bijna af.
Op de afgesproken tijd vertrokken we met 6 lopers, bewapend met hoofdlampen. Er was een zeer heldere halfvolle maan. Er was net genoeg zicht om zonder kunstlicht over de bredere paden te lopen. We liepen echter voornamelijk over single tracks tussen de bomen op mountainbikeroutes. Dus een lampje was geen overbodige luxe.
Op een open stuk stopten we en gingen de lampen uit om het firmament te aanschouwen. Door de plek, zonder al te veel omgevingslicht en de goede helderheid was de hoeveelheid zichtbare sterren niet te tellen.
Inmiddels had ik het warm gekregen en konden zelfs mijn handschoenen uit.
Even later liepen we langs de gedenkplaat van Gerrie Knetemann, die daar op 2 november 2004 in het harnas overleed als gevolg van een hartaanval tijdens het afleggen van het mountainbikeparcours.
Na zo’n 10km haakten 2 lopers af en wij liepen nog een stukje door tot we weer uitkwamen aan de bovenkant van het Klimduin. Normaal kan je daar lekker naar beneden struinen, maar door het bevroren zand was het lastig afdalen. Beneden was een restaurant waar we met de eerder gestopte lopers nog wat hebben gedronken en nagepraat.
Gelukkig kon ik met Richard meerijden naar Alkmaar. Zijn auto stond echter in Bergen, dus we mochten eerst nog een extra stukje door de donkere duinen rennen.
Geef een reactie