Op Tweede Kerstdag wandelden we in het duingebied van Schoorl. Startend vanuit het dorpje Schoorl, het pad rechts van het klimduin omhoog, de witte route volgend tot op het strand. Bij het onderstel van het strandpaviljoen het strand af en de blauwe route terug, volgend tot het Buitencentrum.
We waren met 4 mensen en 2 honden. De honden hebben door heen en weer te rennen en links en recht van het pad te struinen de dubbel afstand afgelegd en vertoonden geen tekenen van vermoeidheid.
Hier en daar stonden de paden onder water. Soms was er een olifantenpaadje langs om de voeten droog te houden, maar op de meeste plekken moest je zelf je weg zien te vinden, meestal door de heidevelden, om vervolgens toch met half natte voeten weer op het droge te stappen.
Op het strand zag je dat storm Pia had huisgehouden. Toen de Nieuwe Waterweg voor het eerst werd afgesloten met De Maeslantkering, de nieuwe en tevens grootste automatische stormvloedkering van Nederland, beukten hier de golven tegen de duinen en sloegen er flinke stukken vanaf. Enkele dagen later, toen wij er liepen, was het strandzand hierdoor nog nat over de volle breedte en je liep hier als het ware over een strakke betonvloer, bezaaid met natuurlijke en door mensen gemaakte resten, zoals een groot geelgroen net met één kokosnoot.
Op de terugweg kregen een nog een korte regenbui te verduren. Toen de zon weer begon te schijnen zagen we één van de prachtigste regenbogen die ik ooit heb gezien.
Geef een reactie