Hoewel ik in april jarig was, kreeg ik gisteren mijn cadeautje. Ik ging met mijn middelste dochter naar een concert van Spinvis, één van mijn lievelingsartiesten, in het Patronaat. We konden nog een plekje vinden achteraan in het midden, met onze ruggen naar de bar. We bestelden bier en het concert begon.
Omdat we nu tevens in de NPO Radio2 Top2000-tijd zitten: Spinvis staat dit jaar met twee nummers in de top2000. Beide nummers zijn flink gestegen. Bagagedrager, een nummer uit 2002 kwam pas in 2016 in deze lijst en schommelt sindsdien tussen de 1.267e en de 1.811e plek. Dit jaar op 1390. Kom Terug, een nummer uit 2012 kwam er in 2017 voor het eerst in. Na een jaar zelfs onder de 1.000 en dit jaar gestegen naar plek 506. Slechts twee nummers. Een ander nummer, Voor Ik Vergeet stond er wel tien keer in, maar helaas al een aantal jaren niet meer.
Het publiek is een menigte. In dit geval zo’n duizend mensen. Op het podium is voor deze tournee ook een menigte gezet. Witte paspoppen, die schijnbaar willekeurig opgesteld staan, net zoals de muzikanten. Niets blijk minder waar te zijn als met grote precisie wisselde gezichten op de hoofden van de poppen worden geprojecteerd. Bewegende beelden lijken alleen de paspoppen te raken en niet de muzikanten. Eén van de artiesten bevindt zich dan ook niet op het podium, maar achter de knoppen van de visuele effecten. Wij, de band, de paspoppen, vormen een menigte en de muziek start.
Tingeltangel Hersenpan, ik kende het niet maar het is ook weer een prachtig, zonder uitleg vaag, typisch Spinvisnummer. Aan andere nummers ging wel een uitleg vooraf. Nummers waarvan je denkt: waar gaat dit over, bleken heftige gebeurtenissen, uit zijn leven gegrepen. Verder volgden een aantal voor mij bekende en onbekende nummers, waaronder één nieuw nummer, nog niet op een album verschenen. Het heet: We kunnen niet zoveel. Een paar regels uit dit lied vind ik bijzonder mooi gevonden:
we kunnen niet zoveel
in feite eigenlijk niets
maar als we dat tenminste delen
dat is dan tenminste iets
Na het einde volgde een kort optreden van een goede (jeugd)vriend en dichter Arjen Witte, die tevens een stukje voordroeg uit zijn bundel Pysh-O-Bestitas. En nog een toegift met een bijzondere versie van Bagagedrager en een subtiele versie van Kom Terug:
Reis ver, drink wijn, denk na
Lach hard, duik diep, kom terug
Deze adviezen zijn reeds geïmplementeerd in mijn leven:
- Ver reizen, maar niet met het vliegtuig
- Wijn drinken, maar met mate(n), en eigenlijk liever bier
- Hard lachen, hoewel ik eigenlijk vaker slap lach
- Diep duiken, nee, ik klim liever hoog, en droog
- Terug kom ik tot nu toe ook altijd.
We dronken nog een drankje na alvorens huiswaarts te keren.
Geef een reactie