In 1991 zag ik voor het eerst de in één take opgenomen videoclip van Unfinished Sympathy. De (gast)zangeres loopt hier door een paar straten in L.A. waarbij de cameraman (met een zware steadycam op zijn rug) een stukje voor de zangeres loopt om haar te filmen. Nog mooier en origineler dan de video is de muziek. De ritmes, de (echte) strijkers, de zang… Dit bleek mijn eerste kennismaking met een nieuwe muziekstroming te zijn: Triphop.
De bandnaam was op het moment dat het album Blue Lines uitkwam tijdelijk omgedoopt tot Massive om te voorkomen dat de muziek op de radio werd geboycot vanwege het woord ‘attack’ tijdens de Golfoorlog.
Ik kocht het album en ging het door de jaren heen alleen maar meer waarderen. Later kocht ik ook Mezzanine, met o.a. Teardrop. Dat album heb ik nog veel vaker gedraaid. Later kwam de periode dat ik geen CD’s meer kocht en muziek van het internet downloadde (ruim vóór het Spotifytijdperk). Zo kwam ik in de loop van de jaren in aanraking met meer artiesten in dit genre, zoals Portishead en Lamb, maar ook Gorillaz, Bjork en Air.
In ieder geval heb ik al die tijd niet de moeite genomen om een concert van Massive Attack bij te wonen, totdat ik in februari een aankondiging zag voor een optreden van deze band op het Spoorpark Live te Tilburg. Ik had het vermoeden dat een vriend deze muziek ook kon waarderen en dat was een understatement. Hij bleek wel 5 albums in zijn bezit te hebben. Een behoorlijke superfan dus. We besloten samen te gaan en dat was gisteren.
We hadden afgesproken in Zaltbommel. Daar zouden we een hapje gaan eten om vervolgens de trein te pakken naar Tilburg. Ik zag van tevoren al op Google Maps dat het druk was, dus ik vertrok wat eerder. Ondanks nog meer fileleed dan had gedacht was ik stipt op de afgesproken tijd in Zaltbommel. Ik dacht daar een vegetarisch gerecht met de titel Dorade besteld te hebben, maar na, voor de zekerheid, nog even navragen of het echt wel vegetarisch was bleek dit een visgerecht te zijn. Gelukkig hadden ze nog twee wel-vegetarische alternatieven.
We werden snel bediend, dus na ongeveer een uur konden we de trein pakken naar Tilburg. Vanaf het station was het nog twee kilometer lopen naar het Spoorpark. Het duurde daar nog even om door de verboden voorwerpen check te komen en ik kocht nog oordopjes, omdat ik ze vergeten was. Later bleek ik ze niet nodig te hebben gehad. Ik gaf ze de volgende dag aan mijn dochter.
De tweede act van het voorprogramma was bezig, Young Fathers. Er stond veel publiek voor het podium, maar schuin naast het podium is een soort dijk waar je ruimte hebt om te zitten, helaas wel iets verder van het podium vandaan. We zaten daar comfortabel en konden de nummers goed volgen. De zanger en zangeressen waren goed in beeld dankzij de videoschermen.
Op de videoschermen op de achtergrond werden veel beelden getoond van de actuele chaos in de wereld. Massive Attack heeft altijd een zwakte voor onrecht in de wereld. Er waren veel beelden te zien van de genocide in Gaza. Ze zetten het publiek ook aan het denken over complottheorieën.
Ik speelde weer eens vals door een setlist op te zoeken waarmee ik ongeveer de volgorde van de nummers kon voorzien. Er kwam redelijk wat bekend werk voorbij met verschillende juweeltjes zoals Black Milk met Elizabeth Frazer. De hoogtepunten waren als laatste aan de beurt zoals Angel, Safe from Harm en Unfinished Sympathy. Het gevoel alsof je in een tijdmachine bent gestapt.
We moesten het concert helaas voortijdig verlaten. We mochten de laatste trein niet missen en omdat we voorzagen dat een grote massa de laatste trein niet wilde missen hebben we ingezet op de voorlaatste trein. In alle rust konden we het festivalterrein enigszins gehypnotiseerd verlaten onder het wegstervende genot van Teardrop in onze oren. Dat wegsterven duurde erg lang omdat we eerst van het podium vandaan liepen en vervolgens er vlak langs. Er bleken veel mensen te zijn die genoegen namen met een hoorconcert en buiten de hekken genoten van het gebeuren.
Op het station was het evengoed erg druk, dus des te beter om hier nu al te staan. We konden mee met de voorlaatste trein en aangekomen op station Zaltbommel stapten we in onze eigen auto’s om weer richting huis te gaan.
Geef een reactie