Interrail Italië

We hadden een week vakantie en besloten met de trein naar Rome te gaan en besloten dit met behulp van Interrail te doen. Het was allemaal nogal last minute omdat we ook een beetje het weer aan het afwachten waren. Het zou wat minder weer worden in Italië dus bedachten we dat het wellicht een beter idee was om naar Zuid Spanje te gaan. Toen ik de benodigde reserveringen wilde boeken bleken alle treinen door Frankrijk volgeboekt te zijn. Dan toch maar naar Italië en hopen dat het weer meevalt.

We werden met de auto gebracht naar station Haarlem. Daar de trein naar Amsterdam waar onze trein naar Frankfurt vertrok. Die kwam aan met flink vertraging, maar omdat we flink wat speling hadden haalden we toch onze trein naar Zürich. Maar dat ging verre van vlekkeloos. De trein ging niet verder in Basel en daar moesten we het maar uitzoeken. We bleken met een bus naar een andere station te moeten en daar konden we een andere trein naar Zürich nemen. Ook daar hadden we oorspronkelijk veel opstaptijd. Maar nu was daar nog weinig van over. In ieder geval nog wel genoeg om op tijd te zijn voor de trein naar Como, met hulp van wat aardige Zwitsers. We kwamen daar laat in de avond aan en liepen naar onze accommodatie.

De volgende dag bekeken we de stad Como. In de middag namen we het kabeltreintje de berg op. Daar was het mooi wandelen en van de prachtige uitzichten op het Comomeer genieten. We stapten daar een pizzeria binnen maar die was vol. We dronken en aten wat bij een koffiestalletje en gingen toen weer naar beneden. Ik via een leuk paadje, José met het kabeltreintje.

De volgende ochtend gingen we met de trein naar Rome. Daar aangekomen was het nog niet zo eenvoudig om via het openbaar vervoer bij ons appartement ter komen. De bus die we zouden moeten nemen was uit de dienstregeling en we wisten ook niet echt goed hoe het daar allemaal werkte. Uiteindelijk vonden we aan de zuidkant van station Roma Termini een light rail of urban train station, hier stond een stokoud treintje klaar. Het was geen tram en ook geen metro. Die hebben ze daar ook. Dit treintje bracht ons tot vlakbij ons appartement. Die avond deden we nog een korte wandeling naar de resten van een aquaduct in de buurt.

Toen we wakker werden besloten we Rome in de gaan. We namen de metro naar Vaticaanstad. Daar keken we onze ogen uit, voornamelijk bij het aanschouwen van zoveel toeristen, zulke lange rijen. Gelukkig hoefden/wilden wij niet de St. Pieter in. We probeerden nog in het park er achter te komen, maar dat lukte niet. We bezochten wat andere hoogtepunten en meldden ons toen bij een fietsenverhuurzaak alwaar we onze fietstour begon. We kregen daar elektrische fietsen van Cannondale en een Nederlandse gids. Die op een spierfiets van Nederland naar Rome was gefietst. Hij loodste ons door het drukke verkeer heen, door leuke straatjes en over de toppen van de zeven heuvels van Rome met prachtige panoramische uitzichten.

De dag erna gingen we weer Rome in. Nog wat hoogtepunten en in de middag, na een lekkere pizza, naar het Colosseum en het Forum Romanum. Daar ging een schoen van José stuk, dus moesten we nog een goede schoenenwinkel zien te vinden. Dat lukte en vlak voor sluitingstijd had ze nieuwe schoenen.

Toen kwam een regendag. De weersvoorspellingen waren bar en boos. Ik dacht: een mooie dag om naar het Pantheon te gaan. Oneerbiedig gezegd: een koepelkerk met een rond gat in het dak. In onze gids stond dat de toegang gratis was, maar dat hadden ze inmiddels blijkbaar veranderd. Het was helaas zo goed als droog. We zagen af en toe wat motregenspatjes door het gat naar beneden komen, terwijl ik een stortregen had verwacht die het water in het Pantheon op de grond zou doen kletteren. Daarna hadden we het wel een klein beetje gezien in Rome of we waren een beetje moe van al dat sight-seeing. We gingen naar het appartement en ik besloot te gaan hardlopen. Er werd nog steeds flink wat regen voorspeld dus ik nam een regenjasje mee. Ik kwam terecht in Parco dell’Appia Antica. Eerst liep ik van een pad naar een weg toe, maar daar stond een hek. Ik moest door een gat in een hek kruipen om eruit te komen. Toen liep ik wat paden af en kwam op een gegeven moment niet verder omdat het militair terrein was. Uiteindelijk had ik meer geluk want ik kwam op de Via Appia. Ik had het niet van tevoren opgezocht. Maar dit bleek dus een oude Romeinse weg te zijn uit 312 voor Christus. Deze weg loopt van Rome naar Brindisi, een stad in de hak van de laars. Een belangrijke handelsroute. De weg zelf liep niet heel fijn, het wegdek bestaat uit grote platte keien, maar aan weerszijden waren ook onverharde paden waar het makkelijker lopen en fietsen is. Langs deze weg staan veel oude villa’s van rijke families. Op de weg terug naar het appartement liep ik door het Aquaductenpark.

Na de laatste nacht in ons appartement namen we de trein naar Milaan. Met de auto doe je er volgens Google zo’n 6,5 uur over. De trein doet het in 3 uur. We kwamen aan in Milaan en liepen naar onze accommodatie. Daar konden we nog niet in dus aten we eerst nog maar een pizza. Het was een zeer kleine accommodatie. Omdat je daar je kont niet kon keren gooide ik per ongeluk een glas kapot.

De volgende dag namen we de metro naar het centrum van Milaan. We bezochten daar wat hoogtepunten en letterlijk hét hoogte punt was het beklimmen van de terrassen en het dak van het Duomo, een van de mooiste kerken ter wereld, gebouwd van marmer. Zelfs de terrassen en het dak zijn van marmer.

De volgende ochtend moesten we heel vroeg ons bed uit om de eerste metro te nemen naar het centraal station voor onze trein naar Spiez. Omdat het hek van het metrostation nog niet open was en we twijfelden of dit nog ging gebeuren liepen we naar de volgende halte. Daar was het hek wel open, maar we hadden daar inmiddels niet meer de eerste metro. Gelukkig hadden we wat speling ingebouwd en waren we op tijd op het treinstation. De grote reis terug kon beginnen. De trein naar Spiets was mooi omdat de trein hier door de dalen van de Alpen rijd. Op een bepaald punt ga je echter een lang stuk door een tunnel, maar omdat de trein 250 km/h rijdt ben je ook daar vrij snel doorheen. In Spiez de trein naar Frankfurt. Hier ging het niet helemaal goed. We hadden een andere trein die maar tot Basel ging. Ook weer onverwacht overstappen hier, maar dit keer zonder bus. We waren desondanks toch weer op tijd in Frankfurt voor de trein naar Utrecht. Deze kwam wel te laat aan in Utrecht, maar omdat we verder toch geen reserveringen hadden was dat geen probleem. We kwamen echter wel in een stampvolle trein van Utrecht naar Amsterdam. Daarna nog een kort ritje naar Haarlem en we werden weer opgepikt met de auto en thuisgebracht.

Tips voor de volgende keer: niet teveel reizen op 1 dag of op de koop toenemen om ergens onverwacht te overnachten. Dat was deze keer gelukkig niet nodig, maar we hebben wel wat stressmomenten gehad. Ook omdat deze manier van een lange reis maken voor ons nieuw was. En goed opletten om de Interrailpas elke reisdag te activeren. Dat waren we één keer vergeten. Daarnaast is het goed om te weten dat je wel goed op het reserveringsadvies van Interrail kunt afgaan. We hadden alles gereserveerd wat er maar te reserveren was. Dat was dus lang niet altijd nodig. Dat scheelt een hoop geld.