Rondje Tilburg is een uniek loopevenement vanwege het klassement voor blotevoeten(stijl)lopers. Ik weet niet hoe ze het zo hebben kunnen plannen maar het was tevens International Barefoot Running Day, een dag met tal van blotevoetenloopevenementen overal ter wereld. Ik mocht meelopen met het FiveFingersteam dankzij Paula (Running Iron Lady). Ik ging al vroeg op pad richting Tilburg met de fiets, de trein en het laatste stukje wandelen tot de start. De trein was helaas weer een onbetrouwbare factor. Er ging een trein stuk en ik liep vertraging op. Gelukkig had ik een half uur speling ingebouwd waardoor ik uiteindelijk slechts 1 minuut later bij de stand van Anyone’s Running (Barefootstyle) dan het afgesproken tijdstip was. Daar werd ik voorzien van een teamshirt en een Rondje-Tilburg-shirt. Ik geloof niet dat ik ooit nog een loop-shirt hoef te kopen met alle t-shirts die ik in mijn relatief korte loopcarrière heb verzameld. Daar werd ik onthaald door Corrado Giambalvo, hoofd van het Vibram FiveFingers Tester Team en door Paula, captain van het FiveFingers EK-team. Na kennis gemaakt te hebben met de rest van het team en wat teamfoto’s stonden we uiteindelijk nog maar net op tijd in het startvak. De businessteams en de barefoot(style)lopers mochten voorin het startvak starten. De spreker legde haarfijn het verschil tussen barefoot en barefootstyle aan het publiek uit. Omdat Tilburg 013 is en het ook 2013 is, hadden ze dit jaar een afstand van 13K ingelast. Het FiveFingersteam, dus ook ik, liep echter de halve marathonafstand. Er werd afgeteld van 13(!) naar 0…

Het tempo zat er al meteen goed in. Ik had geen loophorloge om, dus ik had geen idee hoe snel we gingen. Ik hield het tempo van Paula aan maar na 5 kilometer leek me dat toch iets te snel dus het gas ging eraf. Het begon bovendien aardig warm te worden. Gelukkig waren er 4 drankposten. Halverwege lag de berm er verleidelijk bij en ik stapte even van het asfalt om daar een stukje te lopen. Ik ben nou eenmaal geen liefhebber van lopen op harde ondergrond. Grappig om onderweg ingehaald te worden door (echte) blotevoetenlopers. En dat op slecht asfalt dat zelfs door mijn 3mm Vibram zool niet echt fijn aanvoelde. Na 15 kilometer kwam de achterhoede van de andere afstanden in beeld. Respect voor de zwaarlijvige types daar liepen te zwoegen. Dat werd slalommen tot de finish. Gelukkig was mijn aangepaste tempo tot het eind goed vol te houden en ook mijn voeten klaagden niet al te erg. Ik finishte 3 minuten boven mijn PR in een tijd van 1:46:38 (PR=1:43:05). Die 3 minuten zijn net het verschil tussen lekker lopen en over je grens gaan (en niet meer zo lekker lopen).

Even later zat ik in de zon na te genieten met een glas bier. Onze teamcaptain was 1e vrouw, dus Europees Kampioen! Er sneuvelde nog een fles Barefoot wijn. Die kreeg nog een extra dimensie door het glas op de grond tussen al die blote voeten. Omdat ik nog een flinke reis voor de boeg had vertrok ik al snel richting huis. Een reis die wederom 3 uur duurde. Misschien een volgende keer maar met de auto?