Het lange Hemelvaartweekend trokken we er op uit naar de Ardennen. Op een rustige camping vlakbij het vloeibare geweld van de waterval van Coo. Vanaf daar liep ik ’s morgens een heuvel op tot in een uitkijktoren. Dat bleek later het eindpunt van de kabelbaan van Plopsaland te zijn. Later die dag wandelden we met het gezin en vrienden dezelfde heuvel op en over. Totaal een mooi rondje van 8 km. Hier deden we wel bijna 3 uur over (inclusief ijsjes, de weg zoeken en de halve weg Selena (7) op mijn nek).

De daarop volgende 2 dagen liep ik hetzelfde rondje nog twee keer, maar dan alleen en wat sneller. De eerste keer in 56 minuten en de 2e keer in 50 minuten. Het stijgen ging niet heel veel sneller, maar snelheid brengen in het afdalen ging wel steeds beter, maar het blijft een kunst. Helemaal als je elke stap moet bepalen waar je je voet neerzet vanwege de vele stenen en wortels. Ik was blij dat ik niet mijn VFF’s aan had, maar mijn Inov8’s. Die zolen zijn iets vergevingsgezinder met een oneffen ondergrond. De tweede keer bevond ik mij plotseling middenin een trailevenement, wat later bleek de Premier Trail des Grosses Tièsses (een trailloop ter herdenking van het  afslachten van burgers in Parfondruy en Renardmont tijdens WO2), terecht met afstanden van 9 en 16 km. Ik passeerde eerst een wegwijzer gewapend met koebel en even later liep ik tussen een pelotonnetje lopers een heuvel op. Eenmaal boven, sloegen ze een zijpaadje in en ik niet. De trailers dachten dat ik verkeerd liep en gelukkig liep er niemand verkeerd door per ongeluk achter mij aan te lopen.

Ja, als ik geweten had dat dit loopje daar was op dat moment, dan zou ik zeker overwogen hebben om mee te doen. In ieder geval waren deze trainingsloopjes weer een zinvolle bijdrage aan mijn vorm voor de TdF in augustus.