Wat voorheen de Happy Running Strandloop was, met een parcours volledig over het strand, is nu de Happy Running Strand- en Duinloop. De route is nu een stuk gevarieerder met eerst een stuk strand, een stukje over de Zuidpier, de Boulevard, het wandelpad langs de bunkers, wat leuke haarspeldbochtjes, het Zeewinden(fiets)pad, het wandelpad langs het Kennemermeer en via de parkeerplaats naar de finish bij paviljoen Noordzee. Dit is een parcours van 5km. De deelnemers van de 10km liepen dit rondje 2x. Ik ook dus.
Voor de start wist ik nog niet zeker of ik zonder schoenen zou gaan lopen. Er was niet veel tijd om daar over na te denken, dus trok ik ze maar uit. Het was een graad of 3/4 met een ijzig windje. Gelukkig stond ik slechts 2 minuten in het startvak. Het stuk strand ging prima, er lagen wel veel scheermesjes, maar die leggen het meestal af tegen blote voeten. Daarna volgde een stuk asfalt met plassen water. Hier koelden mijn voeten flink af. Ik kon de structuur van het asfalt niet goed inschatten want het gevoel was grotendeels uit mijn voetzolen verdwenen, maar het zag er niet comfortabel uit. Ergens wist ik dat ik onverstandig bezig was en bedacht me dat ik voor het tweede rondje beter even naar binnen kon lopen om mijn schoenen aan te doen.
Wegwijzende verkeersregelaars genoeg langs het parcours. Dat voorkwam echter niet dat ik de ingang van een duinpad miste. Bril niet op. Gelukkig hoefde ik niet terug en kon even verderop tussen de ijzerdraden van het hek door glippen en verloor mijn positie niet. Dit was het pad langs en over de bunkers. Een schelpenpad, dus ook niet ideaal, maar gelukkig kan je hier ook over het gras lopen. Daarna een stuk over een fietspad met ruwe klinkers. Ik had geen last van mijn voeten, want ik voelde niets. Ik werd nog gewaarschuwd voor punaises. Daar trapte ik niet in want die had ik vaker gehoord.
Toen ik aan mijn tweede rondje was begonnen was ik mijn plan om schoenen aan te doen vergeten. Ik had het inmiddels warm, op mijn voeten na dan. Maar daar was, zo te voelen, niets mis mee. Heel geleidelijk liep ik in op een voorganger en op het bunkerpad kon ik hem genadeloos inhalen. Zonder al teveel moeite kon ik stevig doorlopen naar de finish. Ik werd 12e (van 57) bij de heren met een tijd van 47:38. 2 jaar eerder, toen het nog een pure strandloop was, liep ik hier 2 minuten sneller.
Ik had geen andere blotevoetenlopers gezien, dus, waarschijnlijk was ik deze keer de enige. Toen ik naar binnen liep ontdekte ik dat ik een spoor van bloeddruppels achterliet. Een wondje aan de zijkant van mijn voet. Ik had daar tijdens het lopen niets van gemerkt. Omdat het er niet heel ernstig uitzag, trok ik mijn schoenen aan, dronk nog een kop koffie en liep naar de parkeerplaats. In de auto bemerkte ik nog een ander bloedspoor. Deze keer op mijn boven- en onderbeen, Maar geen wond of pijn te bekennen. En toen ik het huis binnenstapte ontwaarde ik stekende pijnen aan mijn voetzolen. Ik bleek weer eens bloedblaren te hebben.
Het bloedbad mocht te pret niet drukken. Het weer een mooie ervaring. Een leuk kleinschalig loopevenement (122 deelnemers) met een gevarieerd parcours en een uitstekende organisatie. Tot volgend jaar. Dan doe ik teenschoenen aan.
Geef een reactie