Ergens wist ik wel dat het zou gaan waaien. Code oranje hier code rood daar. Dat neem je niet meer serieus als het steeds vals alarm is. Dus niet teveel aandacht aan besteden.
Op de betreffende ochtend leek het heel naar weer. Veel regen en storm. Mijn dochter had tentamens en vroeg mij of ik haar naar school wilde brengen, met de auto. Niet echt handig, want ik weet dat het slecht weer altijd iedereen de kinderen met de auto naar school brengt en dit resulteert in lokale files. Toch deed ik het.
We reden richting het Schoter. Op de Planetenlaan was een file. De bomen zwiepten gevaarlijk heen en weer. Toen we steeds langzamer rijdend de school in het zicht kregen en de aanvangstijd van het tentamen dichterbij kwam besloot ze uit te stappen en het laatste stukje lopend af te leggen.
Op de hoek stond iemand van de school, ik denk een BHV’er, met een megafoon aankomende kinderen tot haast aan te sporen. Er stond een oude grote dikke boom voor de school op het punt om te vallen. ‘Rennen’. En de kinderen renden snel de school in.
Ik keerde de auto om en reed terug. Ik was van plan naar mijn werk te rijden. Ook terug stond er een file. Ik zag onderweg takken en bomen afbreken als luciferhoutjes. Ik had nog nooit zo’n storm meegemaakt. Op de Orionweg viel er een afgebroken tak vlak voor de auto. Ik moest uitstappen, het stuk geboomte wegslepen en stapte weer in. Ik wilde linksaf de Randweg op draaien, maar er lag een dikke boom dwars over de weg, met een straatlantaarn erbij. Ik had geen andere keus om dan maar rechtdoor te gaan. Zo kon ik door wijk de Krim rijden en even later weer terug op de Randweg komen. Hier stond ook een file. Omdat ik het niet meer zag zitten om in dit armageddon verder te rijden parkeerde ik de auto op het Rijklof van Goensplein, buiten het valbereik van bomen. Ik haastte mij te voet naar huis.
Haarlem leek het epicentrum van deze storm. Vlakbij, in de Marnixstraat, was één dode te betreuren, waar tot op Europees niveau over gesproken werd, en tot in de wijde omtrek was het één grote ravage van afgevallen takken en omgewaaide bomen. Ik was blij dat ik thuis was en deze natuurramp veilig achter mijn computerscherm verder kon volgen.
Geef een reactie