Vrijdagavond 1 november om 8 over 8 stond ik aan de start van de AVH Nightrun, een loop van 8,88 kilometer in het donker door het Haarlemmermeerse Bos en de Groene Weelde, waarvan ik 2 dagen ervoor het bestaan nog niet kende. Het parcours was deels verlicht met led-waxine- en andere lichtjes. Veel lopers waren ook versierd met verlichting. Sommigen waren zelf compleet omhuld door gekleurde kerstboomverlichting. Er was dan ook een prijs voor de best verklede loper.
Ik was daar met een groepje lopers van AV Haarlem (als Loopgroep03-loper met dito shirt). Een vriendin van mijn dochter, Veer, zou ook meedoen en haar vader ook. Die kon haar echter nergens te vinden voorafgaand aan de start en ze stond ook niet aan de start, voor zover je dat kon zien met die enorme menigte lopers. Wij stonden bijna achteraan toen het startschot klonk. Na ruim een minuut passeerde ik de start. Het was druk en het tempo was laag in de achterhoede. Ik begon lopers te passeren via de berm. Een keer viel ik bijna doordat ik niet zag dat ik in een modderig stukje liep. Ik vervolgde mijn weg en even later was ik de grootste drukte voorbij. Gaandeweg haalde ik mensen in, maar steeds minder. Ik werd nergens zelf ingehaald, totdat het ineens wel gebeurde. Eerst een jongeman, daarna een dame die ik herkende als Veer. Ze konden me vertellen dat het verkeer tegenzat waardoor ze niet op tijd bij de start waren. Blijkbaar hadden ze het tempo er goed in. Na deze uitleg vervolgden ze hun weg naar de finish.
Op een paar plekken was muziek en op één plek was een verlichte corridor met een soundscape. De wegwijzers deden goed weg door bij de donkere splitsingen de juiste weg aan te wijzen. Ik liep langs Big Spotters Hill (een in 2002 gebouwde piramide van zand en aarde op het voormalig Floriadeterrein), die we vlak voor de finish op moesten, maar eerst nog een rondje. Een deel van het parcours moest dubbel worden gelopen. De snelste lopers en de lopers van de kortere afstand liepen hier al omhoog. Dit laatste stuk was best pittig. Terwijl ik het tempo erin probeerde te houden waren een paar anderen blijkbaar al aan het versnellen omdat ze de stal roken. Ik werd een paar keer ingehaald, onder andere door Superman en een lopende kerstboom. Na het extra rondje mocht ik ook de piramide op via een vals plat fietspad. Dat was best goed te doen. Ik haalde nog wat mensen in en zag daar Veer, met verlichte duivelsoren, al naar beneden lopen. Daarna fijn weer naar beneden. Ik haalde nog wat mensen in. Nog een klein stukje en daar was de finish (waar de start ook was).
Na de finish wachtten we op de binnenkomst van de andere AV Haarlem lopers tot iedereen binnen was. Veer bleek derde dame geworden te zijn. Er was nog enige onduidelijkheid over. Ze had namelijk wel de snelste tijd, maar omdat ze als derde dame was binnengekomen (door de vertraging bij de start). De organisatie was niet te overtuigen dat zij de winnaar was. Logisch, want dat is inderdaad hoe het altijd/overal werkt. Als je mee wil doen om een podiumplek, moet je vooraan starten of in ieder geval als eerste over de finish komen. De snelste nettotijd telt is dan niet waar het om gaat. Maar Veer deed mee voor de gezelligheid. En je weet het niet, als zij vooraan had gelopen, hadden nummers 1 en 2 daarop geanticipeerd en misschien waren die dan toch sneller geweest.
Er werd nog flink nagepraat waardoor wij (ik met een groepje van AV Haarlem) zo’n beetje als laatsten vertrokken. We liepen naar de parkeerplaats. Het was behoorlijk donker en we kwamen een groep tegen die zeiden al twee dagen rond aan het dwalen waren omdat ze de parkeerplaats niet konden vinden. Na het raadplegen van diverse navigatie app’s liep één groepje, vastberaden maar toch met enige twijfel, de ene kant op en de rest de andere kant op. We kwamen al snel bij de parkeerplaats. De andere groep even later ook. Gelukkig, want John was met dat andere (ronddwalende) groepje meegelopen. Tijdens het rijden naar huis konden we de uitslagen al zien op uitslagen.nl. Even later werd ik, weer een leuke ervaring rijker, thuis afgezet.
Geef een reactie