Normaliter zou ik op de fiets naar de startlocatie gegaan zijn, ware het niet dat mijn plan was om zo vroeg mogelijk na afloop naar de Ardennen te vertrekken. Ik parkeerde de auto langs de weg in een parkeervak bij Westerveld. Vanaf daar was het nog 5 minuten flink doorlopen naar de start.
Ik was rijkelijk laat en hoopte dat ik nog op tijd mijn startnummer kon bemachtigen om die voor het startsein opgespeld te hebben. Het ging anders. Er stond nog een flinke rij en de start werd uitgesteld. Daar was ik dus medeschuldig aan. Ik was aan de beurt, kreeg mijn startnummer, spelde deze op en voegde mij in het startvak daar waar ik veel andere Loopgoep03-leden zag. De voorzitter stond vooraan (hij zat dus niet). Na een tijdje bleek de file voor de startnummers opgelost te zijn en werd er vooraan iets gezegd waardoor de deelnemers gingen klappen. Wij klappen mee zonder gehoord te hebben waar het over ging. Er werd afgeteld van 10 naar 0. Dat hoorden we dan weer wel omdat iedereen meedeed. De horde kwam in beweging.
Er zat nog totaal geen vaart in, dus ik greep mijn kans om in te halen waar dat kon. Zo ging dat een tijd door en ik liep uiteindelijk lekker in mijn eigen tempo te rennen. Thuis had ik twee paracetamols ingenomen. Niet mijn gewoonte bij wedstrijden, maar de dag ervoor had ik een potje pastasaus opengemaakt. Dat wilde niet zo goed. Toen ik in een laatste poging al mijn kracht gebruikte schoot het potje open. Maar daarbij scheurde er een borstspiertje. Ik voelde knak. Ik had het al eerder meegemaakt, dus ik wist wat er aan de hand was en hoe laat het was. Pijn met diep ademhalen, hoesten, lachten, niezen, neus snuiten. Soortgelijk aan een gekneusde rib. De paracetamol deed zijn werk goed en ik liep.
Ik wist niet goed of mijn tempo goed was maar het voelde prima. We liepen richting strandopgang Duin en Kruidberg. Dat fietspad eindigt in ondergelopen toestand. Even daarvoor hebben ze het keerpunt gesitueerd. Er staat een pylon waar je omheen moet. Je krijgt een streepje met een marker op je startnummer en een zetje in de goede richting. Ik was op de helft. Ruim voor het keerpunt kwamen de snelle jongens en meiden de achterhoede al tegemoet. Ik zag onze voorzitter, maar die lag lang niet aan kop. Hij moest zelfs verschillende medeclubgenoten vóór zich dulden. Maar die waren dan niet ambitieus genoeg om vooraan te gaan staan.
Ik was op de terugweg en zag ook nog heel veel clubgenoten die nog op weg waren naar het keerpunt. Ik was nog niet zo langzaam dus. Zelfs leden die tijdens trainingen meestal sneller zijn dan ik liepen nu achter mij. Maar goed, ik had haast. Ik wilde naar de Ardennen. Het werd rustig op het parcours. Er liep nog iemand achter mij waarvan ik de stappen steeds verder achter mij hoorde en nog iemand haalde mij in. In de laatste paar honderd meter haalde ik nog een dame in die nog bezig was met een kortere afstand. Maar even later zette zij een eindsprint in en haalde mij weer in. Ik ging onder de finish door en zag een tijd van 1:03, voor iets van 12 km.
Ik dronk wat water en rende naar de auto. Tanken, naar huis, bagage + Bailey inladen en op naar de Ardennen. Die avond zag ik een groepsfoto van Loopgroep03 die genomen was toen iedereen binnen was. Ik stond er niet op. Oeps. Sorry. Volgende keer beter.
Geef een reactie